Hier wil je werken!

Isa verpleegkundige MDL

Mijn start bij het Radboudumc

‘Tijdens mijn mbo-opleiding heb ik stagegelopen bij de afdeling Maag-, Darm- en Leverziekten (MDL). Ik had zelf niet gekozen voor deze stage en wist dus niet wat ik moest verwachten. Ik kwam in een heel hecht team terecht dat een veilige leeromgeving biedt. Ik kwam erachter dat het specialisme MDL veel verschillende ziektebeelden voorbij ziet komen waardoor het werk heel afwisselend is. Na mijn mbo-opleiding wilde ik nog doorstuderen. Tijdens mijn nieuwe hbo-studie ben ik in de zomermaanden blijven werken op de afdeling MDL. Direct nadat ik mijn hbo-studie had afgerond, ben ik vaste in dienst gekomen bij de afdeling MDL!’

Wat maakt het specialisme MDL uniek?

‘Van alcoholverslavingen tot andere aandoeningen waardoor mensen lever- of darmaandoeningen hebben; we zien het allemaal voorbijkomen. Ons specialisme ondersteunt alle patiënten die een aandoening hebben aan de maag, darm of lever die niet chirurgisch behandeld worden. Onze patiënten ondergaan geen grote operaties. Wij behandelen de patiënten op andere manieren.

Daarnaast hebben wij veel patiënten met een psychiatrische achtergrond. Dit zorgt voor extra dynamiek in het werk. Sommige patiënten liggen er weken, andere een paar dagen. Helaas hebben we ook patiënten die vaker terug moeten komen.

We kunnen goed overweg met de artsen wat zorgt voor een fijne communicatie. Hierdoor kan je de rest van de dag goed vooruit. Er is een lage drempel als het gaat om het vragen van hulp mocht  je vastlopen.’

Van focus op de weg tot focus tijdens werk

‘Als het goed weer is kom ik met de motor naar het werk toe. Dit zorgt ervoor dat ik de werkdag altijd met een leeg hoofd kan beginnen en na mijn dienst met een leeg hoofd thuiskom. Op het werk weten we nooit wanneer er een acute situatie ontstaat. Op het moment dát er een acute situatie ontstaat, vind ik het heel uitdagend om dit samen met mijn collega’s op te lossen. De situaties zijn nooit hetzelfde en we werken zelden via het boekje/protocol. Dit omdat de situaties heel uniek zijn.

Als patiënten een langere periode bij ons verblijven of geregeld terugkomen leer je ze echt kennen. Patiënten houden van een grapje tussendoor en zijn heel dankbaar, zelfs als het maar kleine dingen zijn. Een goed voorbeeld hiervan is voor mij een patiënt die een verstandelijke beperking heeft en geregeld bij ons op de afdeling komt. Deze patiënt vindt het geweldig om op de Playstation te spelen. Dus hadden we een Playstation voor hem geregeld zodat hij afleiding had. Als er dan een rustig moment was tijdens mijn werk kon ik gezellig met hem een spel spelen. Dit soort momenten zorgt ervoor dat de band met patiënten groter wordt en je ze ondanks alles een fijne tijd geeft.’

Afdeling C5.

Het specialisme MDL valt onder de afdeling C5 die bestaat uit vier specialismen: Urologie/Gynaecologie, Chirurgische Oncologie, MDL (Maag, darm, Lever) en HFU (High Flow Unit). C5 staat bekend als het buik-, bekken- en bodemcentrum. Dit houdt in dat iedereen die naar het ziekenhuis komt in verband met iets dat in de buik of daaronder gebeurt op deze afdeling terecht komt.

Ben jij benieuwd hoe het is om te werken op een afdeling waar je werkt met patiënten waar je écht iets voor kan betekenen?

• Meld je aan voor een meeloopdag

Corine verpleegkundige chirurgische oncologie

Ik wist wat ik wilde en ging ervoor

‘Ik heb de verpleegkundige mbo-opleiding niveau 4 afgerond. Tijdens een eerdere stage op de interne geneeskunde bij een ander ziekenhuis ben ik erachter gekomen dat ik meer uitdaging nodig had, en dat een chirurgische afdeling beter bij mij zou passen. Toen ik ging solliciteren bij het Radboudumc wist ik dus precies wat ik wilde. Ik ben vervolgens aangenomen bij het specialisme Chirurgische Oncologie. Ik ben inmiddels al 20 jaar werkzaam bij het Radboudumc, nog elke dag met evenveel plezier.

Wat maakt het specialisme Chirurgische Oncologie uniek?

‘Chirurgische Oncologie gaat over patiënten met zieke vitale organen die ervoor zorgen dat processen in je lichaam verstoord worden als deze niet op tijd behandeld worden. Hierdoor kunnen ze in korte tijd klinisch verslechteren.  Je leert patiënten goed kennen omdat ze tussen de 10 en 14 dagen bij ons op de afdeling liggen. Tijdens je dienst ben je bezig met medische apparatuur en de technische kant van de zorg, en met de psychosociale kant, het begeleiden van de oncologische patiënt.  Dit zorgt voor een goede mix in werkzaamheden. Er worden bij ons op de afdeling veel studies en onderzoeken verricht. Hieraan merk ik dat ik in een academisch ziekenhuis werk.

Onze afdeling wordt ook veel gebruikt door verpleegkundigen om werkervaring op te doen alvorens een IC opleiding te gaan volgen. Ook leiden we veel soorten studenten op. Dit zorgt ook voor dynamiek op de werkvloer.

Ons doel is dat een patiënt wandelend het ziekenhuis verlaat

‘De meeste patiënten komen gepland binnen. We hebben best veel acute situaties en de patiënten ondergaan ingrijpende operaties. Iemand komt bij ons binnen met een ernstige ziekte. Vervolgens ondergaat de patiënt een operatie van zes tot acht uur. Na deze operatie gaan mensen voor een nacht naar de Intensive Care waarna ze terugkomen bij ons op de verpleegafdeling en zorgafhankelijk zijn. Wij zijn er voor de  patiënt tijdens het herstel en het geeft voldoening deze patiënt weer wandelend de afdeling te zien verlaten.’

Afdeling C5.

Het specialisme HFU valt onder de afdeling C5 die bestaat uit vier specialismen: Urologie/Gynaecologie, Chirurgische Oncologie, MDL (Maag, Darm, Lever) en HFU (High Flow Unit). C5 staat bekend als het buik-, bekken- en bodemcentrum. Dit houdt in dat iedereen die naar het ziekenhuis komt in verband met iets dat in de buik of daaronder gebeurt op deze afdeling terecht komt.

Ben jij benieuwd hoe het is om te werken op een afdeling waar je werkt met patiënten waar je écht iets voor kan betekenen?

• Meld je aan voor een meeloopdag

Nikki verpleegkundige Uro/Gynaecologie

Mijn start bij het Radboudumc.

‘Via mijn stage ben ik terecht komen bij het specialisme Urologie/Gynaecologie. Ik mocht vanuit mijn studie niet zelf kiezen waar ik stage ging lopen en ik was in het begin eerlijk gezegd niet direct enthousiast over deze afdeling. Voor ik stage ging lopen bij dit specialisme dacht ik dat ik me vooral zou gaan bezighouden met urine. Ik had gewoon te weinig kennis om zelf al een goed beeld te vormen. Tijdens mijn stage kwam ik erachter dat er veel meer bij komt kijken en dat het specialisme voor 80% bestaat uit patiënten met een oncologische aandoening. Na mijn stage ben ik hier blijven werken, omdat ik het werk en het team erg leuk vond. De zorg is complex en persoonlijk, wat je werk net wat meer uitdagend maakt.’

Wat maakt werken op de afdeling Urologie/Gynaecologie interessant?

‘Urologie en Gynaecologie gaat over veel meer dan alleen urineproblemen. We hebben op onze afdeling veel te maken met oncologie. Onze patiënten hebben vaak te maken met grote OK’s, dus we verrichten veel voor- en nazorg. Daarnaast verlenen we veel psychische zorg omdat de patiënten die bij ons komen vaak emotioneel zijn. Toen ik begon op de afdeling was dit voor mij best indrukwekkend. Dit had ik niet verwacht bij deze afdeling. De patiënten komen bij ons voor korte of lange opnames. Bij de lange opnames bouw je ook echt een band op met de patiënt en zijn/haar naasten. Al deze onderdelen zorgen ervoor dat ik voldoende afwisseling heb in mijn werk. We werken veel samen met andere afdelingen. Denk hierbij aan Geriatrie, Psychiatrie en de andere onderdelen van de overkoepelende afdeling C5. Omdat we met C5 bij elkaar op de etage zitten is het vragen van hulp erg laagdrempelig. Bij lastige casussen kunnen we dan ook altijd bij elkaar terecht.’

Wat vind jij positief aan je werk en wat vind je lastig aan je werk?

‘Ik vind het specialisme heel leuk, vooral het onderdeel urologie. Het onderdeel urologie heeft namelijk vaker acute gevallen en dit zorgt voor extra uitdaging. Een van de redenen dat ik graag naar werk kom, is het team. We hebben een open en gezellig team dat ook buiten werktijd om leuke dingen organiseert: denk aan een borrel, lekker uiteten of een andere activiteit.’

‘Daarentegen vind ik het wel lastig dat de werkdruk erg hoog is. Dit zorgt ervoor dat er minder mogelijkheden zijn om rustig bij te komen of om voldoende tijd vrij te maken voor bijvoorbeeld stagiaires. Daarnaast moet je voor deze functie een hoge mentale weerbaarheid hebben, omdat er soms ook patiënten zijn die in de palliatieve- of terminale fase zitten.’

Afdeling C5.

Het specialisme HFU valt onder de afdeling C5 die bestaat uit vier specialismen: Urologie/Gynaecologie, Chirurgische Oncologie, MDL (Maag, Darm, Lever) en HFU (High Flow Unit). C5 staat bekend als het buik-, bekken- en bodemcentrum. Dit houdt in dat iedereen die naar het ziekenhuis komt in verband met iets dat in de buik of daaronder gebeurt op deze afdeling terecht komt.

Ben jij benieuwd hoe het is om te werken op een afdeling waar je werkt met patiënten waar je écht iets voor kan betekenen?

• Meld je aan voor een meeloopdag

Fleur verpleegkundige Plastische Chirurgie

Wat maakt werken op de verpleegafdeling Plastische Chirurgie interessant?

‘Plastische chirurgie gaat over het herstel van de vorm en functie van een onderdeel van het lichaam. Denk bijvoorbeeld aan handchirurgie of het reconstrueren van een borst na amputatie. Onze patiënten hebben bijna altijd een operatie gehad, dus we verrichten veel wondzorg. Ook begeleiden we de patiënten in hun herstel, zodat het lichaam na de operatie weer zo goed mogelijk functioneert. Deze afwisseling spreekt mij ontzettend aan. We werken veel samen met andere disciplines, bijvoorbeeld met fysiotherapeuten. Zij schrijven adviezen en geven ons tips. Hierdoor raak je op deze afdeling nooit uitgeleerd.

Onze afdeling vormt samen met de afdelingen Traumachirurgie, Hoofd Hals Chirurgie en Orthopedie het thema Trauma, Reconstructie & Bewegen . Omdat we bij elkaar op de etage zitten is hulp vragen erg laagdrempelig. Zo zetten we elkaars specialismen in bij lastige casussen.’

Bij het Radboudumc loop je voorop

‘In het derde jaar van mijn studie mbo-v heb ik stage gelopen in het Trinity Hospital in Malawi, Afrika. Ik ervaarde echt een cultuurshock. De lokale mensen moeten het zien te redden met heel weinig spullen; daardoor besef je weer hoe makkelijk we het hebben in Nederland. In het laatste jaar van mijn studie heb ik stage gelopen bij het Radboudumc, een totaal tegenovergestelde wereld in vergelijking met het ziekenhuis in Afrika. Ik ben toen ingedeeld op de afdeling Plastische Chirurgie. In de eerste weken van mijn stageperiode lag er een patiënte die een dubbele handtransplantatie had ondergaan. Zij kwam speciaal voor deze operatie naar het Radboudumc. Dit was de eerste keer dat deze operatie gedaan werd in Nederland. Dat laat zien hoeveel er tegenwoordig mogelijk is en hoe innovatief het Radboudumc is. Hier loop je echt voorop.’

Mijn baan geeft mij echt voldoening

‘Onze patiënten zijn vaak angstig. Ze durven geopereerde lichaamsdelen niet te bewegen of ze hebben veel pijn. Ik vind het belangrijk om de patiënt goed te begeleiden en hen weer zelfvertrouwen te geven. Ik wil altijd het maximale uit mijn patiënten halen, door hen te stimuleren om mobiliserende oefeningen te doen. Ik vind het fijn dat ik mijn patiënt in een onzekere tijd meer zelfvertrouwen kan geven. Onze patiënten bloeien vaak weer helemaal op als ze na veel oefenen en begeleiding van ons iets weer kunnen. Denk bijvoorbeeld aan een patiënt die een handoperatie heeft ondergaan en dan na jaren weer een kopje kan vastpakken. Dan weet ik dat ik mijn doel heb bereikt.

De familieleden van de patiënt zitten vaak met vragen en onzekerheden. Ik vind het belangrijk om goed naar hen te luisteren. Ik leg van tevoren uit wat ik doe en laat mijn werkwijze zien. Dat neemt voor hen vaak al een hoop onzekerheden weg.’

Door continu te leren blijven we de beste zorg leveren

‘Ik vind ons team echt super. We zijn met ongeveer dertig mensen, van jong tot oud. We werken op een prettige manier samen en iedereen staat ervoor open om te helpen. Elke dag organiseren we de patiëntenbespreking van een half uur waarin we elkaar helpen met vragen en lastige casussen. We hebben dan echt een moment samen. Door ervaringen en kennis uit te wisselen komen we tot de beste oplossingen. Ik voel me helemaal thuis hier en mede dankzij mijn leuke collega’s ga ik altijd met plezier naar mijn werk!’

 

Benieuwd hoe het is om als verpleegkundige Plastische Chirurgie in het Radboudumc te werken? Neem een kijkje op onze meelooppagina!

Kim verpleegkundige Hoofd Hals Chirurgie

Mijn start bij het Radboudumc

'De laatste stage van mijn studie hbo-v heb ik gelopen op de afdeling Hoofd Hals chirurgie van het Radboudumc. Onder deze afdeling vallen twee specialismen: Mond-, Kaak-, en Aangezichtschirurgie (MKA) en Keel-, Neus- en Oorheelkunde (KNO). Na mijn stage heb ik hier direct gesolliciteerd, omdat ik het werk en het team erg leuk vond. De zorg is intensief en complex, wat je werk nét dat stukje extra geeft.'

Uitzonderlijke operaties

'Vaak behandelen we patiënten met een tumor in het hoofd-halsgebied. Daarnaast zijn er veel patiënten die functieverbeterende operaties ondergaan, bijvoorbeeld aan het gehoor of gebit. De operaties zijn vaak ingrijpend, vanwege mogelijke verminking van het aangezicht, verlies van spraak en problemen bij eten en drinken.

Een grote operatie die we vaak zien is het verwijderen van het strottenhoofd vanwege strottenhoofdkanker. De luchtpijp wordt dan naar voren gebogen en de patiënt krijgt een tracheostoma, waarmee hij/zij op een andere manier moet leren ademen en spreken. Wij leren de patiënt de tracheostomazorg aan. Hierbij werken we nauw samen met andere disciplines, zoals logopedisten, diëtisten en fysiotherapeuten. Samen begeleiden we de patiënt voor een optimaal resultaat.'

De patiënt het vertrouwen teruggeven

'Onze patiëntencategorie is uitdagend omdat de operaties in het hoofd-hals gebied plaatsvinden, waarbij de luchtweg vaak bedreigd is. Onze patiënten kunnen lichamelijk nog veel zelf doen en komen na de operatie weer snel hun bed uit. De meeste patiënten liggen hier maar één of twee nachten, maar er zijn ook patiënten met uitgebreidere casussen die hier meerdere weken liggen. In beide gevallen vind ik het belangrijk om een goede vertrouwensband met mijn patiënten op te bouwen.

Ik vind het leuk dat ik mijn patiënten telkens weer wat meer zelf mag laten doen. Zo nemen ze langzaam hun eigen regie weer over. In het begin voelen onze patiënten zich vaak angstig en onzeker, maar na goede begeleiding en veel uitleg verdwijnt dat gevoel snel weer. Onze patiënten zijn daar altijd dankbaar voor. Het geeft mij een voldaan gevoel dat ik mijn patiënten het vertrouwen in hun eigen lichaam weer terug kan geven.'

Uitdagingen op de werkvloer

'Patiënten kunnen bij ons meestal niet goed horen en spreken, dus we communiceren veel via schrift en liplezen. Het is dan een uitdaging om elkaar goed te begrijpen. Het is belangrijk dat de patiënt zijn verhaal kwijt kan en goed kan aangeven welke hulp hij nodig heeft. Patiëntenzorg gaat namelijk niet alleen over de handelingen die je doet, het is ook een stukje begeleiding en uitleg. Door de tijd voor de patiënt te nemen, houden we de kwaliteit van zorg hoog en maken we zorg zo persoonsgericht mogelijk.'

Samen zorgen we voor een fijne werksfeer

'Ik heb een goede klik met mijn team. We zijn allemaal open, eerlijk, direct en er is veel ruimte voor humor. Als iemand hulp nodig heeft dan regelen we dat gelijk. We hebben elke dag de patiëntenbespreking waarin we bijvoorbeeld een klinische les verzorgen of een lastige casus bespreken. Ook bespreken we heftige situaties met het team. Al deze zaken dragen bij aan de fijne en veilige werksfeer die bij ons op de afdeling heerst.

We zitten samen met het thema Trauma, Reconstructie & Bewegen op de etage. TRB bestaat uit ons team, Orthopedie, Traumachirurgie, Hoofd Hals Chirurgie en Plastische Chirurgie. Omdat onze afdelingen naast elkaar liggen werken we waar nodig samen. Zo maken we gebruik van elkaars expertise.'

Ben je benieuwd hoe het is om als verpleegkundige Hoofd Hals chirurgie te werken in het Radboudumc? Kom dan een dagje meelopen!

Anouk verpleegkundige Traumachirurgie

Werken in een Level 1 traumacentrum

‘Op de afdeling Traumachirurgie verlenen we complexe en acute zorg aan onze patiënten. Meestal zijn dit heftige casussen, bijvoorbeeld patiënten die een auto-ongeluk hebben gehad. Het Radboudumc is een Level 1 traumacentrum, wat betekent dat we het hoogste niveau van traumazorg verlenen. Op onze afdeling gebeuren altijd onverwachte dingen, je moet snel kunnen schakelen. Het is belangrijk om prioriteiten te stellen en stressbestendig te zijn. Op deze afdeling is dat onmisbaar.’

Innovatie in behandelmethoden

‘We hebben verschillende middelen waarmee we onze patiënten ondersteunen in hun herstel. Een voorbeeld hiervan is hydrotherapie. De patiënt doet dan samen met de fysiotherapeut oefeningen in een speciaal zwembad. Een patiënt die beide benen niet mag belasten kan tijdens de hydrotherapie toch weer even staan, omdat het water veel ondersteuning biedt. We hebben nog allerlei andere hulpmiddelen, zoals bedfietsen, rollators en gewichtjes. De patiënt draagt zo actief bij aan zijn eigen genezingsproces.

Onze chirurgen werken met innovatieve 3D-laserprinters. Met deze printers bereiden ze de operatie voor en maken ze het benodigde materiaal op maat voor de patiënt. Ook zetten we Virtual Reality in om onze patiënten af te leiden van de pijn die ze soms hebben na een zware operatie. Met behulp van een VR-bril verzetten de patiënten even hun gedachten en hebben ze minder last van de pijn.’

Communiceren met de patiënt is het allerbelangrijkste

‘Ik bouw vaak een goede band op met mijn patiënten. Communiceren met de patiënt is het allerbelangrijkste. Wanneer zij mij vertellen hoe ze zich voelen, kan ik hen het beste helpen. Ik betrek graag de familie bij de zorg. Voor hen is de situatie ook heftig. Patiënten en hun familie hebben vaak vragen. Ik neem de tijd om met hen te praten en ik geef eerlijke antwoorden. Patiënten spreken vaak hun dankbaarheid uit over de goede zorg die ze ontvangen hebben. Ik voel dan waardering voor wat ik doe en dat we trots mogen zijn op ons team. We doen het met zijn allen.’

Het Radboudumc stimuleert opleiden en ontwikkelen

‘In juni 2020 heb ik de opleiding hbo-v afgerond. Je wordt in het Radboudumc gestimuleerd om jezelf te blijven ontwikkelen. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn verplichte schooldagen vergoed gekregen, wat het makkelijker maakte om mijn opleiding te combineren met mijn baan. Er zijn ook een aantal verplichte scholingen die we volgen en we houden onze verpleegkundige handelingen up-to-date.

Naast je werk als verpleegkundige heb je een specifiek aandachtsveld zodat je jezelf kunt verdiepen in een onderwerp waar je meer over wil leren. Ook is er sinds vorig jaar een traumascholing opgezet voor zowel onze eigen verpleegkundigen als verpleegkundigen uit de regio. Zo houden we de kwaliteit van onze zorg hoog.’

Zorg verlenen we samen

‘Mijn werk bestaat niet alleen uit patiëntenzorg, maar ook uit het samenwerken met collega’s. Het team van Traumachirurgie is enthousiast en leergierig. Ik vind het een fijn team om in te werken. We ondersteunen elkaar bij lastige casussen en ik heb het gevoel dat ik alles met hen kan delen. Mijn collega’s helpen me altijd waar dat nodig is.

Traumachirurgie zit samen met de afdelingen Plastische chirurgie, Hoofd Hals Chirurgie en Orthopedie op de etage. Samen vormen wij het thema Trauma, Reconstructie & Bewegen. Bij Traumachirurgie hebben we regelmatig patiënten waarbij we de kennis en kunde van onze collega’s van TBR goed kunnen gebruiken. Ook werken we veel samen met specialisten en andere disciplines, zoals de fysiotherapeut en de psychiater. Zo geven we onze patiënten de beste zorg.’

Ben je benieuwd hoe het is om als verpleegkundige traumachirurgie te werken in het Radboudumc? Neem dan eens een kijkje op onze meelooppagina!

Marc verpleegkundige Orthopedie

Oplossingsgericht werken

‘Ik werk nu ongeveer drie jaar op de afdeling Orthopedie van het Radboudumc. De ziektebeelden van onze patiënten zijn vrij complex en lopen erg uiteen: van heup- en knieprotheses tot bottumoren en dwarslaesies. Ook de tijd dat patiënten op de afdeling liggen verschilt: soms slechts een dag en soms meerdere weken.

De opnames die we op orthopedie krijgen zijn meestal gepland. Hierdoor is Orthopedie heel anders dan bijvoorbeeld Traumachirurgie, waar vaak onverwachte opnames zijn. Orthopedie is een chirurgische afdeling en dus heel erg gericht op het oplossen van een probleem: u heeft klachten en wij gaan dit nu voor u oplossen. Communicatie met patiënten en de begeleiding in hun herstel is een groot onderdeel van mijn werk.

Toen ik op deze afdeling startte voelde het echt als een warm bad. Alle collega’s creëren hier een veilige en vertrouwde omgeving. We zijn allemaal redelijk direct en vastberaden. Ook zijn we erg flexibel, we schieten te hulp waar dat nodig is.‘

Werken en leren tegelijk

‘Werken in een umc is uniek. We werken vaak samen met studenten en we hechten veel waarde aan leren op de werkplek. Als je aangeeft verdieping te willen in je functie dan wordt er meteen gekeken naar de mogelijkheden. Naast je werkzaamheden als verpleegkundige krijg je in het Radboudumc ook een aandachtsveld. Je verdiept je dan in een onderwerp waar je meer over wil leren, bijvoorbeeld het coördineren van een opleiding.

Eén keer per dag hebben we de patiëntenbespreking. In dit overleg kan iedereen een casus inbrengen en geven je collega’s je ideeën over hoe je de zorg aan kunt pakken. Ook zit er altijd een verpleegkundig specialist bij, die de lastige vragen beantwoordt. Hierdoor blijf ik elke dag leren.’

Écht iets voor een ander kunnen betekenen

‘Mijn favoriete aspect van mijn baan is de vertrouwensband die ik opbouw met mijn patiënten. Hier besteed ik veel tijd aan. Ik vind het fijn dat ik mijn patiënten iets positiefs kan brengen tijdens een nare periode in hun leven.

Een patiënte van mij had een erg ingrijpende amputatie ondergaan. Na deze operatie zat ze even helemaal in de put. Ik heb toen tijdens mijn nachtdienst een stoel naast haar bed geschoven en even goed de tijd genomen om naar haar verhaal te luisteren. Van het afdelingshoofd hoorde ik toen terug dat ze dat heel fijn gevonden had. Daar haal ik echt voldoening uit.’

Zorg verlenen we samen

‘Orthopedie valt samen met  Hoofd Hals Chirurgie, Plastische Chirurgie en Traumachirurgie onder het thema Trauma, Reconstructie & Bewegen (TRB) . Omdat we allemaal op één etage zitten is het makkelijk om elkaar even om hulp te vragen, bijvoorbeeld als het erg druk is. Ook werken we nauw samen met allerlei verschillende disciplines, bijvoorbeeld fysiotherapie. Zo geven we onze patiënten altijd de beste zorg.’

Ben je benieuwd hoe het is om te werken als verpleegkundige Orthopedie in het Radboudumc? Neem dan eens een kijkje op onze meelooppagina!

Kim FLEX­verpleegkundige

Kim vertelt...

'Na het afronden van mijn Verpleegkunde opleiding, heb ik een langere tijd vast op afdelingen gewerkt in het Radboudumc. Ondanks dat ik het hier naar mijn zin had, merkte ik na de geboorte van mijn kinderen dat mijn wensen met betrekking tot werken veranderden. Mijn man was voor zijn werk geregeld in het buitenland. Dit in combinatie met twee jonge kinderen maakte dat ik op zoek was naar een flexibelere manier van werken. Ik ontdekte dat dit via het FLEXbureau van het Radboudumc mogelijk was. Zodoende heb ik de stap naar het flex’en gemaakt.

Wat betekent het om te werken bij het Radboudumc als FLEX professional?

Hoewel ik drie jaar geleden ben gaan flex’en vanuit praktische redenen, is door het flex’en voor mij een wereld open gegaan. Het heeft me laten zien dat er nog zo veel te zien en te leren valt binnen het verpleegkundige vak. Waar ik eerder dacht meer een chirurgische verpleegkundige te zijn, heb ik gemerkt dat de interne specialismes mij ook aanspreken. De afdelingen Neurologie en Interne Geneeskunde en Reumatologie hebben mij bijvoorbeeld echt verrast. Wat mij opvalt als flex’er is dat de verschillende teams altijd behulpzaam zijn. Wanneer ik een hulpvraag heb, helpen collega’s je graag verder. Er wordt rekening mee gehouden dat je minder bekend bent met bijvoorbeeld de protocollen. Dat maakt het minder spannend om op verschillende afdelingen te werken. Ik kan erop vertrouwen dat ik goed word ontvangen. 

Het flex’en heeft niet alleen mijn blik verruimd wat betreft specialismes en ziektebeelden, ik heb ook meer over mijzelf als verpleegkundige geleerd. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik op mezelf kan vertrouwen. Tegelijkertijd heb ik geleerd dat vragen stellen helpt om je te blijven ontwikkelen.

Zelf kiezen op welke dagen en afdelingen je werkt

Inmiddels is de vrijheid van het flexibel werken niet meer de voornaamste reden dat ik als FLEX-verpleegkundige werk. Wel blijft het teamroosteren een groot voordeel. In de roosterapp bekijk ik de openstaande diensten, en vervolgens kies ik op welke dagen en afdelingen ik werk. Als FLEX-verpleegkundige kun je je ook inschrijven op beschikbare diensten en beldiensten. Bij deze diensten hoor je de dag ervoor of op de dag zelf op welke afdeling je mag werken. Daarnaast zijn er de omloopdiensten waarbij je als een soort vliegende keep in één dienst meerdere afdelingen helpt. Dit leek me eerst nog wel wat spannend, maar gelukkig viel het erg mee. Het mooie aan deze diensten is dat je de afdelingen en daarmee patiënten echt kunt helpen. Nee, voorlopig ben ik nog niet uitgekeken op het flex’en! Graag zie en leer ik nog meer van de verschillende specialismes in het Radboudumc.

Annet oncologie verpleegkundige

De vele zorgen

"Onze volwassen zoon is er helemaal klaar mee, met de vele zorgen over zijn zieke zus. Horen jullie dat vaker?” Deze vraag van een moeder bij de LATER-poli bleef maar door mijn hoofd spoken. Op de poli volgen we de zogenoemde survivors, die kanker hebben overleefd.'

Gevoelens uitspreken

''Horen jullie dat vaker… ?'' Deze vraag bleef me bezighouden. Hoe moeilijk moet het vaak zijn geweest voor al die familieleden. Er komen hier regelmatig volwassen broers en zussen van ex-kankerpatiënten over de vloer. Voor een studie naar late effecten, nodigen we hen uit als controlegroep. Heb jij “last” gehad van de ziekte van jouw zus, vroeg ik aan een vijftigjarige vrouw? Ze barstte spontaan in huilen uit. En verbaasde zich vervolgens over deze heftige reactie. Ze was het zich niet eens zo bewust, maar kennelijk had ze er wel degelijk onder geleden. Kunnen we hier iets mee, vroeg ik mij af.

We hebben een oproep gedaan voor een focusgesprek. Met acht broers en zussen zijn we om tafel gaan zitten. Het was voor hen zó waardevol. Ook al kun je de tijd niet terugdraaien, ze vonden erkenning en herkenning in de verhalen van anderen. Eigenlijk hadden ze er nooit zo openlijk over gesproken, ze schaamden zich voor de gevoelens die er in hun ogen niet mochten zijn. Want natuurlijk begrepen ze dat veel aandacht naar het zieke kind ging. Geen verwijten naar hun ouders, die kónden niet anders. Maar dat neemt niet weg dat ze er zelf wel last van hebben gehad: minder aandacht, verlatingsangst, te grote zelfstandigheid op jonge leeftijd. En ook zij leken te lijden aan de late gevolgen. Met de gemene deler dat ze bijvoorbeeld moeilijk voor zichzelf opkomen en geneigd zijn zichzelf weg te cijferen.

Eén deelnemer vertelde later, dat ze het ook met haar ouders had besproken. Haar moeder zei: ''Als ik daar was, wilde ik bij jou zijn en als ik bij jou was wilde ik daar zijn''. ''Had ze dat toen maar gezegd, dat had mij enorm geholpen'', was haar reactie. Ik ben blij dat we dit gedaan hebben, ook al zijn broers en zussen niet onze primaire doelgroep. Eén van de deelnemers wil een boek hierover gaan schrijven. En ze gaan een Facebookpagina aanmaken waar ze elkaar kunnen ''ontmoeten''. Ze staan niet meer alleen, ik vind het fijn dat we daar een stukje aan hebben kunnen bijdragen.'

• Ben jij benieuwd hoe het is om te werken als verpleegkundige? Kom dan een dag meelopen op onze afdeling.

 

 

 

 

Koen verpleegkundige

Mijn start bij het Radboudumc

‘Aan de Saxion Hogeschool in Enschede heb ik hbo-v gestudeerd. De psychiatrie sprak me tijdens het keuzetraject aan, maar ik zag daar uiteindelijk te weinig doorgroeimogelijkheden voor mezelf. Die zag ik wel in een groot academisch ziekenhuis als het Radboudumc. Ik heb me aangemeld voor een meeloopdag bij Heelkunde en was direct enthousiast. Gelukkig was het enthousiasme wederzijds en kreeg ik al snel een vast contract. Omdat ik medewerker was bij het Radboudumc, kon ik meteen terecht in een guesthouse van de SSHN. Dit maakte de overstap gemakkelijk en zorgde ervoor dat ik me sneller thuis voelde in Nijmegen.’

Mijn werk als vaatverpleegkundige

‘Ik heb de verantwoordelijkheid over patiënten van de Vaatchirurgie. Ik houd van de diversiteit in mijn werk: van wondverzorging tot nazorg in gang zetten en van overleg met artsen tot gesprekken met naasten. Standaard verpleegkundige taken misschien, maar in mijn ogen echt met een bonus. Hier worden namelijk de heel specialistische, academische ingrepen gedaan. Daarnaast moet je als verpleegkundige natuurlijk overal inhoudelijk van op de hoogte zijn en weten wat dat van jouw zorg vraagt. Een patiënt die gedotterd is, heeft andere zorg nodig dan een patiënt bij wie amputatie van het been dreigt.’

Persoonlijke aandacht

‘Ik ben tevreden als ik niet alleen heb gedaan wat ik moest doen, maar ook nog tijd heb gehad voor nét dat beetje extra persoonsgerichte zorg. Natuurlijk hebben we protocollen nodig, maar die zijn niet zaligmakend. Soms helpt een ontspannen praatje, wat extra begeleiding of uitleg de patiënt enorm.’

Vertegenwoordiger van de patiënt

‘Ik houd ervan om nieuwe dingen te leren. Ik zoek bijvoorbeeld helemaal uit wat er tijdens een operatie is gedaan. In welk gebied is de patiënt geopereerd? Op welke lichaamsfuncties moet ik dus alert zijn? Die medische kennis draagt bij aan de klinische blik die ik van belang vind in mijn werk. Verder denk ik dat communicatie belangrijk is om het verpleegkundige vak goed te kunnen beoefenen. Het is nodig om de juiste vragen te stellen, maar bijvoorbeeld ook om voor de patiënt op te komen. Als verpleegkundige ben je de vertegenwoordiger van de patiënt.’

De weg naar mijn droombaan

‘Ik wil me blijven verdiepen in mijn vak en mijn blik verruimen. Daarom zit ik hier echt goed, want dat is precies wat bij het Radboudumc van je verwacht wordt. Er is dan ook voldoende ruimte en mogelijkheid voor die verdieping. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met de Generieke Module Intensief (GMI), van de vervolgopleiding Verpleegkunde Snijdende Specialismen (VSS) bij de Radboudumc Health Academy. Verder hebben alle verpleegkundigen een aandachtsgebied. Dat van mij is ‘de vitaal bedreigde patiënt’. Dat is niet zomaar. Ze weten wat mijn ambitie is: werken op de Intensive Care. Op deze manier helpt het Radboudumc me mijn droom te verwezenlijken.’

• Ben jij benieuwd hoe het is om te werken als Vaat verpleegkundige? Kom dan een dag meelopen op onze afdeling.

Peter kinderlongarts

Peter vertelt..

‘Als kinderlongarts zie ik veel kinderen die op zeer jonge leeftijd blootgesteld worden aan tabaksrook. Wanneer er in hun omgeving wordt gerookt of als er tijdens de zwangerschap is gerookt, kan dit schadelijke effecten hebben voor hun gezondheid en zich uiten in serieuze luchtwegklachten. Het is natuurlijk bizar dat ik dan soms kinderen medicatie moet voorschrijven omdat in hun omgeving gerookt wordt.

Een gezonde en rookvrije omgeving

In Nederland overlijdt er zelfs elk half uur één persoon aan de complicaties van roken. Roken is een ernstige verslaving en de beste remedie is voorkomen dat jongeren starten met roken. Dit is een probleem dat té belangrijk is om niet op te pakken. Ik ben er trots op dat het Radboudumc haar patiënten, medewerkers, bezoekers en studenten een rookvrije en gezonde omgeving aanbiedt en ze daarnaast helpt om deze verslaving het hoofd te bieden met een goed ‘stoppen met roken’-programma.

Draagvlak binnen het Radboudumc

‘To have a significant impact on Healthcare’, zo luidt onze missie. Door een rookvrij terrein te creëren bieden we onze patiënten, medewerkers, studenten en bezoekers een schonere omgeving aan. Hiermee handelen we preventief, geven een sterk en juist signaal af, ook naar de jonge generatie. Het Radboudumc wil dat, ik merk dat er ook veel draagvlak voor is ziekenhuisbreed; van Raad van Bestuur tot medewerker tot patiënt. Ik hoop dat we met een rookvrije campus de overlast door roken kunnen verminderen. Tegelijkertijd moet er begrip zijn voor deze verslaving; want uiteindelijk is roken een verslavingsziekte.

Het is goed en leuk om te merken dat we door met medewerkers in gesprek te gaan er ook groepjes zijn die zich aanmelden om samen de begeleiding te volgen. Het feit dat hun leidinggevenden dit van harte ondersteunen, blijkt een extra stimulans en steuntje in de rug.’

• Het Radboudumc biedt al haar medewerkers een rookvrije werkomgeving, en stop-met-roken begeleiding aan iedereen die wil stoppen.

Sanne anesthesie­medewerker

Mijn start bij het Radboudumc

'Vijf jaar geleden ben ik bij het Radboudumc begonnen met de in-service opleiding tot anesthesiemedewerker. Ik werkte vier dagen per week op de OK van het Radboudumc en volgde daarnaast de anesthesieopleiding aan de HAN in Nijmegen. Ik wilde graag in een academisch ziekenhuis werken. Tijdens mijn opleiding maakte ik veel complexe operaties op de OK mee. Hier was elke dag was een nieuwe uitdaging en dit beviel me wel. Inmiddels werk ik al twee jaar als gediplomeerd anesthesiemedewerker. Ik ben nog elke dag blij en trots dat ik hier mag werken!'

Verschillende rollen

 'We hebben hier meer dan 25 operatiekamers met alle mogelijke specialismen. De ene dag sta ik op een OK voor gynaecologie en een dag later sta ik bij de plastische chirurgie. Ook werk ik op de spoedeisende hulp bij de traumaopvang, ben ik onderdeel van het reanimatieteam en assisteer ik bij epidurale pijnbestrijding op de verloskamers. Die afwisseling maakt het interessant.' 

Zorg én techniek

'Wat mij vooral aansprak aan het beroep, was de combinatie van zorg en techniek. Als anesthesiemedewerker werk ik met veel apparatuur, zoals bewakings- en beademingsapparatuur. Daarnaast ben ik veel met medicatie bezig en voer ik verpleegtechnische handelingen uit, zoals het prikken van infusen of het plaatsen van een blaaskatheter. Voor, tijdens en vlak na de operatie ben ik als anesthesiemedewerker degene die voor de patiënt zorgt en de vitale functies bewaakt. Ik heb niet veel patiëntencontact, omdat de meeste patiënten algehele anesthesie krijgen, maar het korte contact dat ik met de patiënt heb, is intensief en heel belangrijk. Wanneer een patiënt erg zenuwachtig is voor een operatie, stel ik de patiënt gerust, zodat hij of zij toch rustig de narcose in gaat. Het geeft me een goed gevoel als dit gelukt is en de patiënt me op uitslaapkamer bedankt voor mijn goede zorgen.' 

Aanspreekcultuur

'Er heerst hier echt een open cultuur. Dit is te merken aan hoe we hier als collega’s met elkaar omgaan. De samenwerking en communicatie onderling is erg prettig en iedereen spreekt elkaar gemakkelijk aan, of je nou dokter bent of niet. Ook staan we hier altijd voor elkaar klaar. Als ik een heftige casus heb meegemaakt, zijn collega's er voor me om me op te vangen. Dat zorgt ervoor dat ik me fijn en veilig voel hier.'
 

• Ben jij benieuwd hoe het is om te werken als anesthesiemedewerker? Kom dan een dag meelopen op onze afdeling. 

Jakko arts-microbioloog

Mijn start bij het Radboudumc

'Tijdens mijn geneeskundestudie heb ik mijn coschappen bij het Radboudumc gelopen. Door de manier waarop mij dingen werden gevraagd, merkte ik toen al direct dat wij een echt academisch ziekenhuis zijn. Ik zag dat er werd nagedacht over waarom dingen op een bepaalde manier gedaan worden. Er werden zelfs wetenschappelijke artikelen bijgehaald. Wetenschap wordt hier gecombineerd met de beste patiëntenzorg. Door mijn goede ervaring met het Radboudumc, wilde ik na mijn studie heel graag hier aan de slag. Ik kreeg een baan als arts op de afdeling Longziekten op Dekkerswald. Hier kon ik arts zijn én wetenschappelijk onderzoek doen. De brug tussen wetenschappelijk onderzoek en patiëntenzorg heb ik altijd ontzettend interessant gevonden, dus dat was voor mij een droombaan. Dekkerswald, Centrum voor Chronische Ziekten, is één van de locaties van het Radboudumc en was vroeger een categoraal ziekenhuis. Het is heel klein en vriendelijk. Als arts was het een heel veilige omgeving om te starten. Mooier dan dat kon gewoon niet.'

Zorg op maat

'Dat beeld wat ik als student van het Radboudumc had, is eigenlijk niet veranderd. Ik kijk nog steeds met heel veel bewondering naar hoe hier zorg wordt vormgegeven. Waarom ligt een patiënt in een bed als hij eigenlijk nog kan lopen? Dat de mensen hier dit soort vragen stellen fascineert mij. Er wordt niet alleen gekeken naar wat het protocol zegt, maar er wordt gekeken naar wat voor die ene patiënt het beste is. Dit zie ik dagelijks terug in de praktijk.
Als arts-microbioloog onderzoek ik wat de beste manier is om de patiënt te behandelen. In het laboratorium onderzoek ik samen met mijn collega’s welke bacterie een infectie veroorzaakt. Door dit te achterhalen kan ik een arts adviseren hoe een patiënt het beste behandeld kan worden. Als arts-microbioloog ben ik als het ware de schakel tussen het laboratorium en de artsen.' 

Het verschil kunnen maken door onderzoek

'Voor een aantal zeldzame infecties, die een beetje op tuberculose lijken, heb ik samen met collega’s jarenlang onderzoek gedaan naar wat de beste antibiotische behandeling is voor dergelijke infecties en hoe je die patiënten het beste kunt begeleiden. We hebben de behandeling proberen te verbeteren door steeds een kleine aanpassing te doen. Om de zoveel jaar bekijken we de resultaten. We zien nu dat de uitkomsten van onze veranderende behandeling veel zijn beter geworden. Wij genezen nu veel meer patiënten dan voorheen. Samen met een heel breed team met mensen met heel veel verschillende achtergronden hebben wij dit bereikt. Dat is echt heel bijzonder om onderdeel van te zijn.'
Grensoverschrijdende missie
'Wat ik mooi vind aan werken in het Radboudumc, is dat er geen duidelijke muren tussen afdelingen zijn. We weten elkaars expertise en elkaar als mens in dit ziekenhuis goed te vinden. Er heerst hier een cultuur waarin dit de norm is.
In dit ziekenhuis hoef je niet te werken aan ‘het grootste probleem van de wereld’. Je mag ook iets, wat nu nog onoplosbaar doch klein is, oplosbaar maken. Hierdoor komen wij tot veel andere inzichten voor grotere problemen. Onderzoek hoeft niet alleen voor patiënten van het Radboudumc impact te hebben. Er wordt ook gekeken naar wat voor de wereld belangrijk is. Tuberculose is hier een voorbeeld van. In Nederland mag tuberculose dan misschien niet meer vaak voorkomen, in de rest van de wereld is het een heel groot probleem. Het komt vooral voor in gebieden waar de middelen er niet zijn om goed wetenschappelijk onderzoek te doen. Het Radboudumc stimuleert je om naar het wereldwijde plaatje te kijken. Als ziekenhuis kun je achter de dijken blijven, maar je kunt ook zeggen dat het onze missie is om voor de wereld iets te betekenen.'

Cecile longarts

Passie voor patiëntenzorg

'Sinds 2005 ben ik longarts op Dekkerswald. Dit is één van de locaties van het Radboudumc. Veel patiënten op Dekkerswald zijn afkomstig uit het buitenland en zijn migrant, asielzoeker of vluchteling. Daarnaast hebben we ook regelmatig verslaafden of psychiatrische patiënten. Persoonlijke aandacht vind ik heel belangrijk. Als deze mensen ziek worden kunnen ze wel een arm om hun schouder gebruiken. Ik kijk graag naar de mens als geheel, niet alleen maar naar de ziekte. Ik wil begrijpen wat het voor iemand betekent om hier twee maanden lang in isolatie opgesloten te zijn. Wanneer een patiënt geneest staan we erbij stil en kunnen we dit ook vieren.'

Puzzels oplossen

'Wat ik mooi vind aan mijn specialisme, is dat het veelzijdig is. Het bestaat uit een stuk fysiologie, een stuk handwerk én een denkwerk: longfuncties die geïnterpreteerd moeten worden,  kleine chirurgische ingrepen en bronchoscopieën. Met de labuitslagen, röntgenfoto’s en kweekuitslagen of biopsieën maken we elke keer weer de puzzel compleet. Dat puzzelen vind ik mooi. Het maakt het longartsenvak voor mij compleet en uitdagend.'

 
Vrijheid om te onderzoeken

'Na mijn geneeskundestudie heb ik mijn eerste arts-assistentschappen gedaan in een ziekenhuis voor tropische infectieziekten, longziekten en tuberculose in Paraguay. Deze periode heeft veel indruk gemaakt. Nadat ik gespecialiseerd ben in longziekten en tuberculose, ben ik na mijn promotieonderzoek bij het Radboudumc in 2013 weer terug gegaan naar Paraguay. Om dáár tuberculoseonderzoek naartoe te brengen: de dokters te leren hoe je onderzoek doet en onderzoekssamenwerkingsverbanden kunt opzetten. We proberen artsen in Paraguay te laten inzien dat onderzoek zoveel meer biedt dan alleen een leuke publicatie. Het geeft de mensen inzicht in de ziekte en daarnaast maakt het hen nieuwsgierig.
Na drie jaar onderzoek heb ik een EU-subsidieaanvraag geschreven omdat de plannen groter en groter werden. Deze aanvraag werd in juni 2018 gehonoreerd en in april 2019 ga ik als Principal Investigator van het consortium van start. Dit voelt als een kroon op mijn werk van de afgelopen jaren. Het mogen uitwerken van je eigen ideeën en strategieën is ontzettend motiverend. 
Ik ben de afdelingsleiding erg dankbaar voor het vertrouwen en de vrijheid die ik tot nu toe steeds gekregen heb om mijn plannen verder te ontwikkelen. Twee keer per jaar mocht ik gedurende 10 tot 15 dagen naar Paraguay. De Raad van Bestuur ben ik daarnaast ook dankbaar voor het ondertekenen van een officieel samenwerkingsverband met het ministerie van Volksgezondheid in Paraguay. Dit samenwerkingsverband heeft voor het verdere onderzoek echt deuren geopend!'

Trots op Dekkerswald

'Dekkerswald is een NFU erkend Tuberculose Expertise Centrum. Hier zijn we erg trots op. We hebben een fantastisch team met drie toegewijde longartsen, een verpleegkundig specialist en een heel mooi verpleegkundig team. Daarnaast zijn er vele andere specialismen uit het huis in het Expertise Centrum betrokken. Ondanks het feit dat de tuberculose incidentie in Nederland afneemt, groeit onze populatie patiënten en het aantal verwijzingen vanuit de rest van het land nog steeds.'

Inspirerend vooruitzicht

'Over drie jaar krijgt het Tuberculose Expertise Centrum op het Radboudumc terrein een nieuw paviljoen, een zogeheten High Level Infectie Unit. Hier is plek voor 15 tuberculose patiënten en patiënten met ernstige besmettelijke virale infecties zoals bijvoorbeeld Ebola. Fysiek zullen we dan veel dichter bij het Radboudumc zijn, maar we zullen nog steeds een geïsoleerde afdeling blijven waar we onze huidige Dekkerswaldse werkwijze zullen handhaven. In de High Level Infectie Unit zijn er 8 isolatiebedden en twee IC bedden en krijgen de andere 7 patiënten ook een eenpersoonskamer met uitzicht op een tuin. Dat we in de High Level Infectie Unit nog betere persoonsgerichte zorg kunnen gaan bieden is een inspirerend vooruitzicht waar ik graag onderdeel van uitmaak.'
 

Reinout infectioloog en hoogleraar

Zelden behandeling

'Ik doe al bijna 20 jaar vanuit Radboudumc onderzoek naar hiv en tuberculose in Indonesië. Ik heb drie jaar in Bandung gewoond en ga nog steeds regelmatig naar Indonesië, onder andere voor begeleiding van promovendi. Het is zo’n wereld van verschil!
Hier in Nederland hebben circa 21.000 mensen hiv, waarvan meer dan 90 procent pillen gebruikt. Ik zie ze jaren achtereen op mijn spreekuur; de meesten hebben vrijwel geen klachten en zijn gewoon aan het werk. Dan Indonesië, daar hebben 613.000 mensen hiv, 0,4 procent van de bevolking. Slechts één op de zeven van hen heeft ooit behandeling gehad, maar vaak komt die te laat waardoor er veel mensen sterven.'

Onderzoek en voorlichting

'Ik doe momenteel onderzoek op Jakarta naar meningitis en andere herseninfecties. Het treft vaak jonge mensen, gemiddeld 28 jaar oud, waarvan de helft doodgaat. Ze komen op de eerste hulp van het ziekenhuis, vaak al in coma, of met verlammingsverschijnselen of epileptische aanvallen. De helft van hen heeft óók hiv. En het wrange is dat die diagnose vaak al eerder is gesteld. Je ziet dan bijvoorbeeld een jonge vader sterven, terwijl je weet dat hij die herseninfectie helemaal niet had hoeven krijgen, als hij eerder adequaat voor de hiv was behandeld. Dat grijpt mij enorm aan. Hoe krijgen we het voor elkaar dat deze patiënten toch op tijd een hiv-behandeling krijgen en voortzetten? Daarvoor zijn we nu in gesprek met dokters en patiënten in Jakarta. Een groep enthousiaste professionals bezoekt de patiënten thuis. Ze worden er met Indonesische hoffelijkheid in hun kleine huisjes ontvangen. Om voorlichting te geven en zicht te krijgen op de barrières.'


 

De schaamte voorbij

'In het islamitische Indonesië heerst er een stigma rondom hiv, het staat voor seks en drugs. Mensen komen daarom vaak pas naar het ziekenhuis als ze zo ziek zijn, dat ze niks meer te verliezen hebben. Ze zijn ook onwetend over de goede prognose met hiv-remmers. En de stad en het gezondheidssysteem zijn weerbarstig. Als mensen pillen krijgen, dan is dat telkens slechts voor een maand. Dat betekent dat ze elke maand weer met hun fysieke klachten door het drukke verkeer moeten komen, en uren wachten in een warme, bomvolle wachtruimte. Bang om herkend te worden met deze ziekte. Ik hoop dat deze mensen straks, net zoals mensen met hiv hier, een redelijk normaal leven kunnen leiden.'

Mario Assistent Frontoffice HR

‘Mario, weet jij hoe het digitale scherm werkt, waar ik nieuwe schoonmaakdoekjes kan vinden, en is er toevallig een fietspomp hier?'

Zomaar enkele vragen die Mario Vogel (47) op een willekeurige dag als assistent medewerker frontoffice op de afdeling HR krijgt. In ruim twee jaar tijd heeft hij zichzelf ontwikkeld tot de vraagbaak van de afdeling en weet iedereen hem goed te vinden. Inmiddels heeft hij een vast contract en willen zijn collega’s hem niet meer kwijt, en Mario denkt zelf voorlopig ook nog niet aan stoppen. ‘Ik heb weer een doel en structuur in mijn leven, ben collega’s van dienst en voel mij weer nuttig’.

Maar zijn weg naar deze baan bij het Radboudumc was niet vanzelfsprekend en kende vele hobbels, het betekende voor hem letterlijk en figuurlijk een nieuw begin. Na het sollicitatiegesprek kon hij zijn oren niet geloven toen hij amper een half uur later thuis al een telefoontje kreeg: ‘de keuze is op jou gevallen, jij bent onze nieuwe medewerker!’. Dat nieuws kwam voor hem op een zeer goed moment want in de periode daarvoor ging alles mis wat er mis kon gaan in zijn leven. ‘Mijn relatie was na ruim twintig jaar voorbij, ik moest op zoek naar een nieuwe woning en mijn gezondheid werkte niet mee. En als klap op de vuurpijl hield mijn huidige baan op te bestaan, en stond mijn leven even op zijn kop. Het laatste wat ik wil is thuiszitten en van een uitkering gebruik maken’. Juist in deze periode wil hij zich nuttig maken en onder de mensen komen.

Via het Werkbedrijf Nijmegen zag hij de vacature van assistent medewerker frontoffice voorbij komen en onlangs zijn geringe ervaring besloot hij toch te reageren: ‘Wat heb ik te verliezen?’.
Zijn doorzettingsvermogen heeft hem uiteindelijk de baan gebracht. ‘Ik begon met 20 uur per week aan de balie met het ontvangen van medewerkers en gasten bij de bedrijfsarts, maar door Corona namen die werkzaamheden af. Samen met mijn collega’s hebben we extra taken zoals het versturen van contracten, het bijhouden van de kolfkamers, het aansturen van een collega ondersteuner, en andere facilitaire werkzaamheden gevonden. Ik ben erg blij dat ze mij een kans hebben gegeven en gewoon kijken naar de persoon die je bent in plaats van het perfecte plaatje. Mijn leven is dankzij deze baan 180 graden gedraaid en ik doe weer mee in de maatschappij!’.  

Mario werkt nu fulltime en volgt tussen zijn werkzaamheden door nog een mbo-opleiding tot administratief medewerker via het Radboudumc.

Het Radboudumc vindt het belangrijk om een inclusieve werkgever te zijn en is er trots op dat we dat met elkaar waarmaken.

Ook onderdeel uitmaken van #wijzijnradboudumc?

Wil jij ook net als Mario aan de slag bij ons en onderdeel uitmaken van #wijzijnradboudumc? 
Neem dan eens vrijblijvend contact op met Nory Burgers, adviseur inclusief werkgeverschap, voor meer informatie.

Mary coördinator facilities OK

Mijn start bij het Radboudumc

'Ik ben 37 jaar geleden begonnen als stafmedewerkster voeding bij het Radboudumc, in wat toen nog de 'centrale patiëntenkeuken' heette. Dan hebben we het over het jaar 1981, toen in het Radboudumc nog zelf patiëntenmaaltijden werden bereid. In ben inmiddels vijf jaar werkzaam als coördinator Facilities op de OK. Dit is mijn achtste baan in het Radboudumc. Toch hebben al die banen iets met elkaar te maken. Ik ben altijd facilitair bezig geweest.'
 

Ontzorgen door te faciliteren

'Door te faciliteren ontzorg ik het primaire proces. Dit past heel goed bij wie ik ben. Ik ben de oudste uit een gezin van zes en moeder van twee zonen. Ook in die ‘rollen’ ben ik continu aan het regelen en organiseren; aan het ontzorgen. In de loop der jaren ben ik hier steeds beter in geworden, zowel in mijn werk als thuis.
In een vorige functie heb ik bijvoorbeeld bij het IWOO, nu de Radboud Health Academy, gewerkt als Hoofd Onderwijsondersteuning.  Het IWOO overkoepelde de medische opleidingen. 
Eén van de leukste dingen die ik daar gedaan heb, was het organiseren van voorlichtingsdagen. We gingen toen bijna ten onder aan ons eigen succes;  er waren soms wel duizend mensen te gast! Als team moesten wij dat in goede banen leiden. Ik was zelf niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze dagen, daar hielden mijn collega’s zich mee bezig. Ik was wederom bezig met het ontzorgen van dit primaire proces. Samen met mijn team ontving ik de gasten, maakte ik hen wegwijs en zorgde ik ervoor dat de catering goed geregeld was. En het aller belangrijkste: dat de bezoekers zich welkom voelden. Dat was geweldig om te doen. Zulke dagen waren ontzettend vermoeiend, maar als al die mensen tevreden de deur uitliepen gaf me dat heel veel energie en voldoening.'
 

Leider van je eigen loopbaan

'Naar die energie ben ik eigenlijk altijd op zoek geweest in mijn functies. Wanneer ik weer in een nieuwe levensfase terecht kwam, was ik vaak ook toe aan andere dingen. Toen mijn zonen uit huis gingen bijvoorbeeld, was ik weer toe aan iets anders op professioneel gebied. Dat heeft geleid tot deze functie, waarin ik continu voor nieuwe uitdagingen kom te staan. Mijn loopbaan heb ik hier zelf vorm kunnen geven. Mijn collega’s en leidinggevenden ondersteunen mij hierin, maar uiteindelijk moet ik het wel zelf doen.'
 

Werken op de OK

'In mijn huidige functie ben ik écht betrokken bij het primaire proces. Waar ik eerst opleidingsdagen faciliteerde, faciliteer ik nu ons OK-complex met 31 OK’s. Zo’n academische OK is net een klein bedrijf. Er komen patiënten binnen, ze worden geholpen en ze gaan weer terug naar een afdeling. Het feit dat je maar zo’n kort proces met patiënten doorloopt, betekent niet dat je niet betekenisvol kunt zijn. Dat zie je binnen het OK-complex ontzettend goed terug. 

Totale overgave

Als een patiënt hier binnen komt, geeft hij of zij zich volledig over. Je moet je kleren, je make-up, je sieraden, allemaal afdoen. En dan zeggen wij: ‘wij zorgen voor je’. Het feit dat ik onderdeel ben van dit hele proces door te ontzorgen, betekent ontzettend veel voor mij. Ik zorg ervoor dat mijn collega’s zich hier volledig kunnen focussen op hun specialisme. Het geeft me het gevoel dat ik, op mijn eigen manier, het verschil kan maken binnen ons OK-complex. Wij zijn een zeer belangrijk onderdeel van de organisatie. De afgelopen jaren zijn we nog professioneler geworden dan we al waren. Ik ben trots dat ik onderdeel ben van die groei.'

Femke bedrijfsleider Tandheelkunde

Een baby van 830 gram

'Ik ben hier na een zwangerschap van 25 weken en vijf dagen bevallen van Klaartje. Ze woog 830 gram en ging direct naar Neonatologie. Van tien uur ’s ochtends tot zes uur ’s avonds zat ik vier maanden bij haar bedje. We moesten de eerste week na haar geboorte ook nog een uitstapje van vier dagen naar Utrecht maken, omdat we in het Radboudumc geen kinderhartchirurgie meer hebben. Daar moest een bloedvat bij het hartje operatief worden gesloten. Klaartje ging er in de baby-ambulance naartoe, begeleid door een neonatoloog, en wij er met
de auto achteraan. Vanuit mijn vak en als bedrijfsleider heb ik er alle begrip voor dat je zorg doelmatig moet spreiden over Nederland, maar als patiënt voelt dat op dat moment toch even anders.'

Speciaal speentje

'Wij hebben de opname, de zorg en sfeer op Neonatologie als een warm bad ervaren. Na 4,5 maand opname konden we eindelijk naar huis. De hele afdeling stond ons uit te zwaaien. We vonden het best spannend. Opeens moet je het thuis allemaal alleen doen. Het lukte Klaartje bijvoorbeeld maar niet om uit de fles te
drinken, daarom kreeg ze nog sondevoeding. En wat me toen zo geraakt heeft, is dat er opeens een verpleegkundige van de Medium Care bij ons aan de deur stond, met een speentje. Ze kwam het speciaal brengen omdat ze het idee had dat dit specifieke speentje de oplossing voor het probleem zou zijn. En na twee
weken waren we thuis van de sondevoeding af en kon ze drinken uit de fles. Voor ons was dat zo’n belangrijke stap vooruit! Inmiddels is Klaartje 6 jaar. Ze doet het ontzettend goed, dankzij de zorg die ze in ons ziekenhuis gekregen heeft.'