Loopbaan
Adriaan van Oosterom
1981
Nijmegen
In 1981 werd Adriaan van Oosterom hoogleraar Medische Fysica bij het Laboratorium voor Medische Fysica van de Radboud Universiteit (hoofd: prof. dr. ir. E.G.J. Eijkman). Hij werkte samen met klinische afdelingen die onderzoek verrichtten met componenten van fysica, statistiek, systeem- en signaalanalyse. Denk bijvoorbeeld aan de afdelingen Cardiologie, Dermatologie en Klinische Neurofysiologie. Dit leidde tot diverse publicaties en 17 dissertaties. Van Oosteroms persoonlijke research-interesse zorgde voor de formatie van een werkgroep Bio-electriciteit. Deze werkgroep werkte samen met de Nijmeegse afdelingen Cardiologie en Klinische Neurofysiologie, maar ook met het Bio-magnetisch Centrum van de Technische Universiteit Eindhoven (prof. dr. M.J. Peters). Uit de werkgroep kwamen vijf dissertaties voort. De werkgroep werd opgenomen in de NWO Stichting voor Biofysica.
Van Oosterom schreef samen met dr. T.F. Oostendorp het leerboek Medisch Fysica. Dit boek werd gebruikt in het onderwijs van Geneeskunde en Tandheelkunde. Inmiddels wordt het boek niet alleen in Nederland, maar ook in België gebruikt (Elsevier, 2013).
2003
Zwitserland
In 2003 kreeg Van Oosterom de uitnodiging om aan de universiteit van Lausanne leiding te geven aan een studie naar de mechanismen van boezemfibrilleren en verbetering van de diagnostiek ervan. Dit leidde tot vier dissertaties. Sinds 2009 werkt hij mee (als adviseur en pro Deo onderzoeker) aan een studie naar soortgelijke varianten van hartziektes, gesubsidieerd door de Stichting Technische Wetenschappen. Deze studie is een samenwerkingsverband tussen de afdeling Cardiologie (Universiteit van Amsterdam) en leden van de (voormalige) werkgroep Bioelectriciteit, met name medeaanvrager dr. T.F. Oostendorp.
Hij heeft in totaal 28 promoties en ruim 110 publicaties op zijn naam staan.