Keratoconus

Onderzoeken

Het meten van het gezichtsvermogen
Bij oogheelkundig onderzoek wordt het gezichtsvermogen en de brilsterkte gemeten. Bij keratoconus neemt vooral de cylindersterkte van de bril toe (astigmatisme).

Spleetlamp onderzoek
De oogarts onderzoekt het hoorvlies met licht en vergroting op de aanwezigheid van de karakteristieke kenmerken van de keratoconus. 

Cornea topografie
Bij cornea topografie wordt met behulp van een topograaf (zie afbeelding) een uitgebreide oogscan gemaakt van de kromming en vorm van het hoornvlies. Dit gebeurt zowel van de voorzijde als van de achterzijde van het hoornvlies. Abnormale hoornvliesvormen kunnen duiden op keratoconus. Bij keratoconus heeft het hoornvlies een uitpuilende vorm en veroorzaakt een verminderde en onstabiele gezichtsscherpte.

Behandelingen

Keratoconus kan op verschillende manieren behandeld worden. De keuze voor een behandeling is afhankelijk van de gezichtsscherpte en de toestand van het hoornvlies. In de beginfase van keratoconus wordt er een bril of contactlenzen aangemeten. Correctie met een bril is meestal alleen mogelijk bij een milde vorm van keratoconus. De mogelijkheid om goed te zien met een bril neemt af naarmate de hoornvliesvervorming toeneemt.

Contactlenzen kunnen bij deze hoornvliesvervorming heel goed helpen. Bij toename van de hoornvliesvervorming en/of -verdunning kunnen contactlenzen echter ook problemen geven. Ze drukken dan op de top van de kegel en kunnen wiebelen, met beschadiging van het hoornvlies tot gevolg. Bij ongeveer 30% van keratoconus patiënten wordt er in een vergevorderd stadium een hoornvliestransplantatie uitgevoerd.

Corneale crosslinking is bedoeld voor de behandeling van keratoconus waarbij er sprake is van een toenemende hoornvliesvervorming en/of -verdunning. Door behandeling van het hoornvlies met corneale crosslinking kan een hoornvliestransplantatie mogelijk uitgesteld of voorkomen worden.