Participatie­banen in het Radboudumc

Laura (25) poliklinisch assistent Revalidatie

‘Vanaf mijn zeventiende heb ik een zeldzame bloedziekte. Ik ben allergisch voor ongeveer alles. Daarbij zwellen mijn keelholte en mijn organen op en raak ik in shock. Daarom moest ik mijn verpleegkundige opleiding na tweeënhalf jaar afbreken. En dan zit je opeens drie jaar thuis. Dat is heel eenzaam. Iedereen om je heen gaat naar school of naar het werk. Met gerichte medicatie heb ik inmiddels veel minder aanvallen. Ik ben voor 50 procent afgekeurd, maar “gedoseerd” kan ik nog veel betekenen. Ik begin laat, omdat ik eerst mijn medicatie moet laten inwerken. En na vier uur is mijn energie écht op. Maar collega’s merken niks aan mij, ik draai volledig mee in het team. Ze missen me als ik er niet ben, want ik draai als enige poliklinisch assistent met artsen mee op het botuline-toxinespreekuur. ’s Avonds lig ik vaak vroeg op bed, maar het werken geeft me enorm veel voldoening. Ik heb weer sociale contacten en voel me nuttig.’
 

Mario (45) administratief medewerker AMD en HR

‘Ik werk hier nu twee jaar. Eindelijk ben ik uit die negatieve spiraal gekomen, waar ik al heel lang inzat. Ik ben afgelopen jaar na een maagverkleining 50 kilo afgevallen, ik ga vier keer per week naar de sportschool en ga fluitend naar mijn werk. Het ging met mij al mis na de scheiding van mijn ouders. Ik was 13, wilde kok worden maar die opleiding kon mijn moeder niet betalen. En op de timmermansopleiding spijbelde ik meer dan ik aanwezig was. Zonder diploma heb ik allerlei klusjes gedaan. Uiteindelijk ben ik via het WerkBedrijf onder meer gaan werken bij NEC. Maar toen de club degradeerde, konden ze me niet meer betalen. “Besteed je tijd aan iets anders, je hebt er geen opleiding voor”, zeiden ze bij het WerkBedrijf toen mijn oog op deze baan viel. Maar ik werd aangenomen. Soms zit ik ‘s avonds op de bank en dan denk ik: hoe kan het dat ik nu zo’n gelukkig mens ben? Dat heeft echt met dit werk te maken. Ik heb fijne collega’s met wie ik goed kan praten. Ik heb net gehoord dat ik een vaste aanstelling krijg en ik mag een mbo-opleiding Administratie niveau 3 gaan volgen.’

Frans (56) administratief medewerker PVI

'Ik ben in 1986 afgestudeerd aan de HEAO. In die tijd was er amper werk. Via het arbeidsbureau kon ik een heroriënteringscursus volgen. Daarna kon ik met een regeling aan de slag als medewerker Interne Controle bij het Werkvoorzieningschap (is opgegaan in het WerkBedrijf, red.). Ik liep daar vast, omdat ik erg faalangstig en verlegen was. Na een assertiviteitstraining ging het beter en heb ik er jaren met plezier gewerkt. Uiteindelijk ben ik gegroeid naar de functie financieel adviseur Planning & Control. Na een grote reorganisatie met assessments kon ik niet doorgaan in mijn toenmalige functie en werd ik gedetacheerd. Na verschillende tijdelijke werkplekken ben ik in 2019 bij Procesverbetering en Implementatie (PVI) begonnen, ik ondersteun de administratie. Niet helemaal op mijn niveau maar wel het soort werk dat ik graag doe: dingen uitzoeken, overzichten opstellen. En ze nemen me zoals ik ben. Ik ben geen spreker, kijk liever de kat uit de boom, maar dat wil niet zeggen dat ik geen mening heb. Ik merk dat ze vertrouwen in me hebben en steeds meer werk naar me doorschuiven. Dat gevoel heb ik lang gemist.’

René de Haas manager Facilitair en Services Tandheelkunde

‘Wij zijn heel blij met Michael, onze huismeester. Hij doet van alles. Van het bijvullen van printerpapier, zorgen dat alles in en rondom het gebouw netjes is, tot kleine verhuizingen. Maar we hebben ook iemand gehad die snel weg was omdat hij de prikkels niet aankon. Het is daarom belangrijk om goed te kijken of werkzaamheden bij een persoon passen. Het begeleiden vraagt in het begin ook tijd. En het is best een uitdaging om iemand met een arbeidsbeperking aan te nemen, terwijl er al gekort wordt op personeel. In ons geval bespaart het uiteindelijk geld. We hoeven nu bijvoorbeeld geen dure externe verhuisbedrijven in te huren en de inzet van Michael ontlast andere collega’s.’