EN
DE
‘Ik hoorde dat ik geen kinderen kon krijgen, maar hield hoop’
Of hij het moeilijk vindt om over onvruchtbaarheid te praten? Nee hoor. Het is gewoon wat het is en bovendien, er is altijd hoop. Theatermaker en tolk in opleiding Nour vertelt over dertien jaar ‘dokteren’ in Syrië, Egypte en Nederland. ‘Onze arts was duidelijk: “Jullie kunnen geen kinderen krijgen”’
lees meer‘Ik hoorde dat ik geen kinderen kon krijgen, maar hield hoop’
September 2023
‘Noura en ik trouwden in juli 2009. We wilden graag kinderen. Toen in 2011 de Syrische burgeroorlog uitbrak, was Noura nog niet zwanger. We moesten weg uit ons dorp Douma en trokken naar Damascus. Omdat zwangerschap uitbleef, lieten we in een ziekenhuis vruchtbaarheidsonderzoek doen. Voor we duidelijkheid hadden, moesten we vluchten. Via Libanon belandden we in Egypte. De tijd verstreek, zonder dat Noura zwanger werd. In Egypte konden we in 2015 na veel moeite een IVF-behandeling volgen. Zonder resultaat. De arts was duidelijk: “Jullie kunnen geen kinderen krijgen”’
Kleine kans
‘Egypte worstelt met enorme vluchtelingenaantallen, het leven was er zwaar. Eind 2015 kon ik met hulp van mijn broer Ab doorreizen naar Nederland. Op basis van gezinshereniging volgde Noura, eind 2016. Een Amsterdamse arts adviseerde ons om naar het Radboudumc te gaan. Volgens haar was daar maximale kennis en ondersteuning te vinden voor ons. Onze huisarts zei hetzelfde. Dus wij maar vanuit Noord-Holland naar het Radboudumc. Uitgebreid onderzoek wees uit dat er in mijn familie een genetische aandoening voorkomt en dat onze kans op zwangerschap vreselijk klein was. “Insjallah… Wij houden van een kleine kans”, zeiden we.
We deden drie IVF-pogingen: twee in 2017 en een in 2018. Hoopvol reden we elke keer naar Nijmegen, maar zonder succes. Moesten we onze droom loslaten? Uiteindelijk was er toch een extra poging mogelijk. In april 2019 volgde de vierde ICSI-procedure met eicelactivatie. Maar helaas.’
Venstertje met streepjes
‘De artsen adviseerden om niet door te gaan. Maar Noura en ik wilden het nog één keer proberen. Het was inmiddels 2021, coronatijd. Bij een plotselinge afdelingslockdown zouden we onze laatste kans kwijt zijn. Maar weet je, wij zijn heel gelovig. Ik heb heel vaak om een kind gebeden, maar als ik geen vader zou worden, was het ook goed. Daardoor worstelde ik ook nooit met vragen over “mannelijkheid” of kinderloosheid.
Maar, nu komt het. Veertien dagen na de terugplaatsing van twee embryo’s mocht Noura weer testen. Het was kort na de Ramadan, vijf uur in de nacht, een onvergetelijk moment. Twee rode streepjes in het venstertje. Zwanger! We hebben gehuild en gelachen, alles tegelijk. Die ochtend belde ik meteen het team van het Radboudumc. Ze waren heel blij, we moesten onmiddellijk komen, ze wilden het zelf zien.’
Verjaardagsbaby
‘Onze zoon werd geboren in februari 2022, op mijn verjaardag. Alles gaat goed. En misschien houdt het wonder hier niet op. Want na zwangerschap mag je opnieuw IVF aanvragen. Dus rijden we binnenkort opnieuw 340 kilometer op en neer naar Nijmegen. Lukt het niet, dan hebben we er vrede mee. Komt er een zusje of broertje voor ons zoontje, dan zijn we dolblij.’
Klinisch embryoloog Liliana Ramos: ‘Eerste baby na eicelactivatie’
‘Mannen met een genetisch vruchtbaarheidsprobleem worden vanuit heel Nederland naar ons onze afdeling Voortplantingsgeneeskunde verwezen. Bij Nours familie konden we een toentertijd experimentele behandeling toepassen: eicelactivatie in combinatie met ICSI.’
lees meer