Geert (60) heeft door een val een incomplete Dwarslaesie: ‘Bijzonder dat ik mocht meedenken bij verbeteren zorgpad’

‘Fijn om te weten wat je te wachten staat’

November 2022

‘Mijn benen doen het niet meer.’ Dat merkte Geert Klarenbeek (60) meteen toen hij twee jaar geleden met zijn fiets onderuitging. Hij doorliep het zorgpad van Radboudumc en Sint Maartenskliniek voor patiënten met wervelfracturen.’

‘Bij mijn val heb ik een hoge, incomplete dwarslaesie opgelopen. In een operatie van drie uur heeft orthopeed Martin Pouw bot van mijn wervels afgehaald om weer doorbloeding in het ruggenmerg te krijgen. Na intensieve revalidatie bij de Sint Maartenskliniek loop ik inmiddels weer met krukken en kan ik bijvoorbeeld weer autorijden. Ook met mijn handen kan ik weer redelijk functioneren, ook op kantoor. Ik ben blij dat ik alles nog zelfstandig kan doen.’

‘Er is goed naar me geluisterd’

‘Ik vond het bijzonder dat het Radboudumc mij vroeg mee te denken bij het verbeteren van het zorgpad voor patiënten met wervelfracturen (dit is een standaard zorgplan met uniforme afspraken bij een bepaalde patiëntengroep). Er is goed naar me geluisterd. Zo zijn er nu meer connecties gelegd tussen de verschillende fasen in behandeling. Zelf kon ik destijds alleen maar achteruitkijken: “Daar deden ze dat zo”. Terwijl ik juist liever vooraf had geweten wat ik op de volgende plek kon verwachten.’

‘Goede communicatie is zo belangrijk’

‘Ook vond ik de overgang van de Medium Care naar de verpleegafdeling bijvoorbeeld enorm groot. Van een eenpersoonskamer lig je opeens in een totaal andere omgeving, met drie andere patiënten en een andere zorgaanpak. De eerste verplaatsing van bed naar rolstoel was 'a hell of a job', hangend tussen twee verpleegkundigen. Ik had toen graag geweten dat dit later bij de Sint Maartenskliniek met speciale apparatuur veel gemakkelijker zou gaan. Ook heb ik laten weten hoe belangrijk goede communicatie is. Een verpleegkundige zei bijvoorbeeld: “Zal ik je voeten even rechtzetten, anders krijg je spitsvoeten en kun je straks in de rolstoel de eigen schoenen niet aandoen.” Aardig bedoeld, maar het kwam als een mokerslag binnen; op dat moment besefte ik nog helemaal niet dat ik wellicht in een rolstoel verder zou moeten.’

‘Behandel elke patiënt als mens’

‘Ik heb overigens ook benadrukt wat ik prettig vond. Hoe fijn het bijvoorbeeld was dat ik al na vijf dagen op de Medium Care met een apparaat fietsbewegingen kon maken. En hoe sommige medewerkers het verschil maken. Zoals de verpleegkundige die op een zaterdagmorgen bij mijn bed kwam zitten en vroeg: “Wat zou je heel graag willen?” Ze regelde een douchebrancard voor me, want ik had in drie weken alleen maar wasbeurten met vochtige doekjes gehad. Belangrijkste tip die ik zorgverleners wil geven: behandel elke patiënt als mens en geef hen zo snel mogelijk de eigen regie terug.’