Voorbereiding selectiegesprek verpleegkundigen

Casus 1

Op de verpleegafdeling waar jij werkt is pas geleden een initiatief gestart om patiënten en hun familie uit te nodigen in het multidisciplinair overleg (MDO). Zo worden patiënten meer betrokken bij de zorg. Op dit moment speelt er een situatie rondom een ernstig zieke patiënt: de door de specialist gestarte behandeling slaat niet aan en een collega-arts heeft twijfels geuit over de juistheid van zijn diagnose. Onderweg naar het MDO zegt een collega verpleegkundige tegen jou: “Wat vind jij, moeten we die onenigheid over de diagnose in het MDO aan de orde laten komen of niet? De patiënt en zijn echtgenote zijn daarbij.“

Mogelijke reacties:

1. "Nee, vind ik niet, die patiënt heeft al ellende genoeg, laat de dokters dat eerst maar samen bedenken."
2. "Tja, dat vind ik wel moeilijk, maar we hebben afgesproken dat we transparant zouden zijn ten opzichte van patiënten in het MDO, dus dat moet dan ook nu…"
3. "Ik vind het niet goed om alles met patiënten te delen en te bespreken. Ik ben er tegen, MDO of geen MDO."

Casus 2

Ziekenhuisbreed komt er een nieuw systeem voor het vastleggen van patiëntgegevens. Vanuit de werkgroep waar jij aan deelneemt heb jij aangegeven om het systeem op jouw afdeling te willen introduceren. Tijdens een teamoverleg waar jij het nieuwe systeem introduceert blijkt er veel weerstand te bestaan. Eén van de collega’s neemt het woord:  “Waarom zouden we overstappen? We hebben hier toch een prima systeem? Dit gaat ons allemaal heel veel tijd en energie kosten, dat kan ik je nu al vertellen. Wat heeft de patiënt daar nu aan?”

Mogelijke reacties:

1. "Het is wel duidelijk dat jullie geen nieuw systeem willen. Ik zal jullie bezwaren meenemen in de werkgroep en kom er de volgende keer op terug. Akkoord?"
2. "Jullie kunnen hier wel heel moeilijk over doen maar er is nu eenmaal voor dit systeem gekozen. Ook wij zullen hierin mee moeten, of we dat nu willen of niet."
3. "Gelukkig zitten er ook heel veel voordelen aan. Het belangrijkste is dat we straks in het hele ziekenhuis eenzelfde systeem hebben en daar profiteert uiteindelijk de patiënt van."

Casus 3

Sinds kort biedt het ziekenhuis waar jij werkt een deel van de verpleging en behandeling extramuraal aan. Bijvoorbeeld als een patiënt na een operatie thuis herstelt in plaats van in het ziekenhuis. Een verpleegkundige krijgt dan de verantwoordelijkheid en tijd om de patiënt thuis de verpleging te bieden die niet bij de huisarts of thuiszorg thuishoort. Helaas wil dit nog wel eens in het gedrang komen. Vandaag heb jij als verpleegkundige zo’n afspraak bij de patiënt en diens partner thuis. Omdat één van de collega’s ziek naar huis is gegaan dreigt er tekort aan verpleegkundigen op de afdeling. De zorgcoördinator van de dag benadert jou en zegt: “We gaan het hier niet redden als jij er nu ook nog vandoor moet. Kan jij je afspraak niet afzeggen?”
 

Mogelijke reacties:

1. "Het is altijd prijs hier. Zo wordt het nooit wat met die extramurale behandeling. Ik snap het beleid niet. Willen we nou wel of niet extramuraal behandelen?"
2. "Laten we eerst kijken of we het met het eigen team kunnen regelen. Als dat niet lukt, dan bel ik de patiënt wel af. Eventueel kan ik de patiënt ook nog vragen om hierheen te komen."
3. "Dit gebeurt te vaak, misschien moeten we toch de samenwerking met de thuiszorg en de huisarts zoeken, zodat we bij nood hun hulp kunnen vragen. Dat ga ik nu toch ook maar proberen."

Casus 4

Een verpleegkundige uit een ander ziekenhuis loopt in het kader van een snuffelstage mee bij jou op de afdeling. Op dag één heeft hij al allerlei aanmerkingen op van alles en nog wat. Aan het einde van de dag laat hij één van de verpleegkundigen nog even weten wat hij van de overdracht vindt: “Ik heb het even aangezien maar die overdracht pakken jullie niet zo slim aan. Wij doen dat heel anders en dat werkt een stuk beter.”

Mogelijke reacties:

1. "Dat is dan mooi voor jullie, maar wij doen het op onze manier en daar zijn we heel tevreden over."
2. "Als dat zo is, kan je dan ook uitleggen waarom jullie aanpak beter werkt?"
3. "Je hebt wel veel aanmerkingen op ons. Wat maakt dat je zo kritisch over onze werkwijze bent?"

Casus 5

Een ernstig zieke jonge man van 30 wordt steeds zwakker. Zijn levensverwachting is beperkt. Om de patiënt goed te verzorgen is nu intensieve verpleging en op korte termijn beademing noodzakelijk. De patiënt heeft aangegeven dat hij het liefst nu naar huis zou gaan. Daarvoor is veel actie nodig: de omgeving moet worden ingelicht en geactiveerd, zijn partner goed geïnformeerd, het perifere ziekenhuis betrokken. De kans is groot dat de patiënt thuis veel sneller overlijdt dan in het ziekenhuis. De verpleegkundige die de patiënt vandaag verpleegt, vraagt aan haar collega: “De patiënt is helemaal klaar met alle behandelingen en vroeg me zonet wanneer hij nu eindelijk naar huis mag. Hoe gaan we hiermee om?”
 

Mogelijke reacties:

1. "Voordat we reageren naar hem zou ik willen weten wat er mogelijk is binnen het ziekenhuis. We kunnen naar een eigen kamer kijken, ruimte voor rooming in bieden… Medisch gezien is hij in het ziekenhuis het beste af."
2. "Laten we dit vanmiddag inbrengen in het multidisciplinaire overleg. Dan kunnen we goed in beeld krijgen wat hij echt het liefste wil en wat de mogelijkheden zijn en kunnen we zijn partner ook betrekken."
3. "Ik begrijp zijn vraag heel goed, maar dat betekent wel dat hij veel sneller kan komen te overlijden. We moeten ook aan zijn partner denken. Ik zou het hem met klem afraden."

Casus 6

Een dementerende man is in het ziekenhuis opgenomen omdat hij zijn heup heeft gebroken. Hij is erg verward uit de operatie gekomen. Zijn echtgenote heeft de mantelzorg over haar partner en is daardoor behoorlijk uitgeput geraakt. Ze bespreekt de situatie met jou tijdens je dienst: “Het is niet leuk wat er allemaal is gebeurd maar zelf kan ik nu eindelijk een beetje op adem komen. Wat dat betreft ben ik blij dat de zorg nu even bij het ziekenhuis ligt. Er zal steeds iemand bij mijn man moeten blijven want anders gaat hij zijn bed uit en dan valt hij. Ik vertrouw jullie dat helemaal toe. Maar één ding wil ik absoluut niet hebben en dat is dat hij wordt vastgebonden.”
 

Mogelijke reacties:

1. "24 uur-bewaking gaat helaas niet lukken. Om zijn veiligheid te kunnen garanderen zullen we hem toch moeten vastleggen als er niemand bij hem is."
2. "De zorg voor uw man is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid. Laten we met alle betrokkenen bespreken hoe we dit kunnen verdelen zodat we er allemaal een goed gevoel bij hebben."
3. "Wij zijn verantwoordelijk voor het medische gedeelte maar de familie blijft verantwoordelijk voor de zorg. Thuis moet er toch ook altijd iemand bij zijn? We zullen faciliteren dat er altijd een familielid bij hem kan zijn maar meer kunnen we toch echt niet doen."

Casus 7

In de nachtdienst klaagt een patiënt dat hij niet kan slapen. Hij is onrustig en heeft buikpijn. Jij bent net als verpleegkundige gestart op deze afdeling en ook de doelgroep is nog behoorlijk nieuw voor je. Tijdens je eerste nachtdienst vraagt een ervaren collega je om bij de betreffende patiënt te gaan kijken. Zij geeft nog aan dat ze weet dat de patiënt zich vaak alleen voelt. Je kijkt bij de patiënt en voelt zijn buik, maar je kan niets bijzonders ontdekken. Je hebt het vermoeden dat de patiënt om wat extra aandacht vraagt, maar je bent niet helemaal zeker van je zaak. Terug op de post vraagt de ervaren collega aan je: “En? Wat is jouw oordeel? Is er wat aan de hand of niet?”
 

Mogelijke reacties:

1. "Ik weet het niet zeker. Misschien moeten we geen risico lopen en de dienstdoende arts bellen om hem te laten beoordelen."
2. "Ik heb niks bijzonders kunnen ontdekken. Waarschijnlijk is er niets aan de hand. Het lijkt me het beste om het nog een half uurtje aan te zien en dan weer even bij hem te kijken."
3. "Volgens mij is er niets bijzonders aan de hand, maar helemaal zeker weet ik het niet. Wil jij eens met me meekijken of ik het goed heb onderzocht?"