Sjef Prick

Loopbaan

1927 Amsterdam

Tijdens de studie Geneeskunde werkte Sjef Prick mee in het histologisch laboratorium van prof. G.C. Heringa. Ook verzorgde hij practica microscopische anatomie van het zenuwstelsel onder leiding van prof. C.U. Ariens Kappers, directeur van het Centraal Herseninstituut (Amsterdam). Na zijn artsexamen ging Prick werken op de Kliniek voor Inwendige ziekten (prof. dr. I. Snapper). Vervolgens kreeg hij een opleidingsplaats in de Kliniek voor Neurologie van het Wilhelmina Gasthuis  (prof. Bernard Brouwer). Later werkte hij op de afdeling Psychiatrie (prof. dr. K.H. Bouman).

1938 Nijmegen

In 1938 vroeg de Nijmeegse universiteit Prick om mee te denken over uitbreiding van de universiteit. Dit leidde er onder andere toe dat Prick in 1940 werd benoemd tot hoofd van de Neurologisch-Psychiatrische Kliniek van het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis (Nijmegen). Vlak daarna brak de Tweede Wereldoorlog uit, die de nieuwbouwplannen vertraagde. Prick werkte daardoor in een klein psychiatriepaviljoen. Voor zijn neurologische patiënten werd op het landgoed Brakkenstein een villa gehuurd die tot in de vijftiger jaren is gebruikt.

1941 Nijmegen

In 1941 werd Prick benoemd tot privaatdocent Psychopathologie bij de Faculteit der  Rechtsgeleerdheid. In 1945 werd hij buitengewoon hoogleraar bij de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte om onderwijs te geven over het zenuwstelsel, psychopathologie en klinische psychologie. De medische faculteit werd in 1951 opgericht. Drie jaar later werd Prick hier gewoon hoogleraar Neurologie en Psychiatrie (1954). In datzelfde jaar werd hij benoemd tot hoogleraar Neurofysiologie en Psychopathologie bij de faculteit der Sociale Wetenschappen. In 1972 splitste zijn klinische afdeling in een afdeling Neurologie en een afdeling Psychiatrie. Daardoor werd zijn leeropdracht in de medische faculteit gewijzigd in Neurologie, Neurofysiologie en Psychopathologie.

1974 Nijmegen

In 1974 opende het nieuwgebouwde Instituut voor Neurologie, mede dankzij de inzet van Prick. Hier kwamen patiëntenzorg, onderwijs in de neurologie en onderzoek in de neurologische wetenschappen tot bloei. De belangrijkste onderzoeksgebieden van Prick lagen op het gebied van hysterie vanuit oorlogspsychosomatosen, kinderverlamming, antropologische neurologie en dementie. In Rome sprak hij bij het Vaticaan over lobotomie. Prick heeft 24 promovendi begeleid. Raakte het vakgebied van de neurologie en psychiatrie aan ethische kwesties, dan werd Prick vaak gevraagd om hierover uitspraken te doen, meestal in de vorm van een publicatie. Van zijn hand verschenen ruim 240 publicaties.

In verband met zijn aanstaande emeritaat werkte Prick in 1978 aan zijn afscheidcollege, dat voor mei 1979 gepland stond. Hij overleed echter onverwacht op 22 juli 1978.