Loopbaan
Ruud Nieuwenhuys
1955
Nederlands Herseninstituut
Tijdens zijn studie geneeskunde werkte Ruud Nieuwenhuys al bij het Nederlands Herseninstituut. Hij begon daar ook aan zijn promotieonderzoek en in 1955 werd hij er staflid.
1968
Benoeming in Nijmegen
In 1968 volgde zijn benoeming in Nijmegen in de Humane Neuroanatomie aan de Medische Faculteit, en de Vergelijkende Neuroanatomie aan de Faculteit der Natuurwetenschappen.
Zijn onderzoek betrof de histologie van het cerebellum, de structurele en functionele organisatie van de hersenstam, de organisatie van het limbische systeem, de non-synaptische transmissie en de structurele veranderingen in het menselijk brein bij de ziekte van Alzheimer. Hij ontwikkelde het concept dat het centrale zenuwstelsel een ingebouwd, natuurlijk coördinatensysteem bevat dat een cruciale rol speelt tijdens de ontwikkeling. Ook introduceerde hij een nieuwe basis voor het homologieconcept in de neuromorfologie.
Nieuwenhuys schreef ongeveer 150 publicaties in (inter)nationale tijdschriften. Hij publiceerde drie boeken: The Human Central Nervous System (met J. Voogd en Ch. van Huijzen; herdrukken in 1978, 1981 en 1988, en vertalingen in het Duits, Italiaans, Spaans, Grieks, Chinees en Japans), The central nervous system of cartilaginous fishes (1983, met W. Smeets and B. Roberts) en The chemoarchitecture of the brain (1985; Japanse uitgave in 1991). Hij begeleidde 31 promovendi.
1998
Publicatie
Na zijn pensionering keerde hij terug naar het Nederlands Herseninstituut. Hij publiceerde over de neocortex en het centraal zenuwstelsel van dieren zonder wervelkolom. Zijn opus magnumThe central nervous system of vertebrates (met H. ten Donkelaar, Ch. Nicholson, J. Voogd, J. Dubbeldam en andere auteurs) verscheen in 1998 in drie delen. Met J. Voogd and Ch.van Huijzen publiceerde hij een totaal herziene uitgave van The human central nervous system dat in 2008 verscheen, met vertalingen in het Grieks, Italiaans en Spaans.
2014
Menselijke hersenschors
Nieuwenhuys houdt zich vooral bezig met de menselijke hersenschors. Hij herziet het werk van de Vogt-Vogt school (1900-1970). Met C. Broere and L. Cerliani publiceerde hij een nieuwe kaart van de menselijke hersenschors. Een boek gebaseerd op een reeks voordrachten voor studenten van het Max Planck Institute for Human Cognitive and Brain Sciences in Leipzig, getiteld Towards a new neuromorphology (met L. Puelles), verscheen in 2015.
EN
DE
