Paul Schillings

Loopbaan Paul Schillings

1954 Nijmegen

Paul Schillings werd na zijn studie Geneeskunde achtereenvolgens assistent, hoofdassistent en conservator van de afdeling Pathologie van de Universiteit Leiden en patholoog-anatoom van het Kankercentrum Leiden. In 1954 werd hij wetenschappelijk hoofdambtenaar aan de Radboud Universiteit

1962 Nijmegen

In 1962 werd hij docent in Nijmegen, in 1964 volgde de benoeming tot hoogleraar. Hij was van 1964 tot 1986 opleider Pathologische Anatomie.

Schillings stond bekend als een bevlogen docent, met zeer zorgvuldig uitgewerkte – bijna volledig uitgeschreven – colleges Pathologische Anatomie. Hij droeg bij aan meerdere subspecialisaties in de pathologische anatomie, in het bijzonder elektronenmicroscopie, neuropathologie en cytopathologie.

Schillings begeleidde 11 promovendi. Als onderzoeker zette Schillings zich daar in waar het steunend was voor diagnostiek en onderwijs. Zijn bijzondere belangstelling betrof de pathologie van de nier. Ook de geschiedenis van de geneeskunde had zijn interesse. Hij was een verwoed verzamelaar van bijzondere afwijkingen, met een welhaast fotografisch geheugen. Hij bouwde zelf een fotomicroscoop waarmee hij zeer hoogwaardige microscopische opnamen maakte. Deze zijn terug te zien in de publicatie: Atlas van glomerulaire afwijkingen.

Schillings volgde prof. dr. H. Lammers op als voorzitter van het Anatomisch Museum. Tijdens zijn voorzitterschap werden de collecties van de musea Anatomie en Pathologische Anatomie samengevoegd.