Per 1935 werd hij benoemd tot secretaris-generaal van de Nationale Federatie Het Wit Gele Kruis, een functie die hij bijna 30 jaar zou vervullen. In hetzelfde jaar werd hij fungerend secretaris van de Landelijke Centrale van de ST. Adelbert-Vereniging. Van 1936-1948 was hij docent aan de R.K. school voor maatschappelijk werk in Amsterdam in de vakken sociologie, sociale wetgeving en organisatie van de gezondheidszorg. In 1938 volgde zijn benoeming tot secretaris van het bestuur (tot 1939) van het St. Antoniusziekenhuis te Utrecht. In de periode tot zijn benoeming tot bijzonder hoogleraar bij de sociale geneeskunde, maar ook daarna was De Vreeze vooral bestuurder in de sector van de gezondheidszorg.
Hij vervulde tal van functies waaronder: secretaris van de R.K. Artsenvereniging in 1939; secretaris-jurist van het Centrum van Medisch Contact (1943-1946); juridisch adviseur van de Ziekenfondsfederatie V.M.Z. (1946-1956); lid van de Centrale Commissie voor de Volksgezondheid, later de Centrale Raad voor de Volksgezondheid, waar hij tevens vice-voorzitter en lid van het Comité van Gedelegeerden werd; lid van de Sociale Verzekeringsraad (1962); lid van de Tweede Kamer en o.a. lid van de Vaste Commissie voor de Volksgezondheid en voorzitter van de Commissie Volksgezondheid van de K.V.P.-fractie; voorzitter van het Preventiefonds (1963).
Ook was hij enige tijd voorzitter van de Vereniging van Katholieke Ziekenhuizen; voorzitter Nationale Ziekenhuisraad en lid van de commissie van voorbereiding, later algemeen bestuur van de Medische Faculteit te Rotterdam(1964). Hij was voorzitter en later ere-lid van de Stichting Katholieke Herstellingsoorden.
Hij heeft Deelgenomen aan talrijke internationale congressen.
Hij werd in 1967 benoemd als buitengewoon hoogleraar. Zijn voornaamste taak was het geven van onderwijs aan medische studenten over het nationale en international gezondheidsbeleid.
Welkom bij het Radboudumc waar kunnen wij u mee helpen?
EN
DE
