Henk Thijssen

Loopbaan Henk Thijssen

1968 Nijmegen

Na de militaire dienst als reserve officier-arts (1966-1968), startte Henk Thijssen met de opleiding tot radioloog. Hierna werd hij staflid van de afdeling Radiologie van het Radboudumc. Hij specialiseerde zich verder tot neuroradioloog en in 1981 volgde zijn benoeming tot hoogleraar.

De patiëntenzorg heeft bij Thijssen altijd de hoogste prioriteit gehad. In het begin van de jaren zeventig werden mede door hem de subspecialismen ingevoerd, gerelateerd aan de grote anatomische regionen: het skelet, hersenen en ruggenmerg, hart en longen, buikorganen en kinderradiologie. Het ging om academische verdieping van kennis bij de radiologen en een betere aansluiting bij de kliniek.

1977 Nijmegen

Thijssen was nauw betrokken bij het goed toepassen van de geringe capaciteit van de juist ingevoerde CT-scanning (1977) en later MRI (1991). De toepassing van steeds betere apparatuur verbeterde de diagnostiek en maakte die veiliger voor de patiënt. De interessegebieden van Thijssen veranderden: cerebrale en spinale angiografie en myelografie (met name de aangeboren afwijkingen, spina bifida), brughoekpathologie, analyse van beeldkwaliteit; later MRI en proton MRS bij Parkinson en sinds 1995 functionele MRI (fMRI). Diffusie Imaging (DI) werd net voor het emeritaat van Thijssen gestart.

1982 Nijmegen

De opleiding van artsen tot medisch specialisten-radiologen was het tweede zwaartepunt voor Thijssen. De opleiding werd ingericht met vijf stages van een half jaar, gebonden aan de vijf disciplines. Van 1982-1987 was Thijssen formeel opleider voor het gehele specialisme Radiodiagnostiek. Aansluitend, van 1987-1999, vervulde hij het plaatsvervangend opleiderschap. Via zijn hoorcolleges droeg hij bij aan de opleiding van medische studenten. Van 1975-1990 doceerde hij aan de postacademische opleidingen van de faculteit Geneeskunde en de Nederlandse Vereniging voor Radiologie.

Derde zwaartepunt voor Thijssen was het wetenschappelijk onderzoek in de Neuroradiologie. In de jaren zeventig en tachtig beschikte hij alleen over patiëntgebonden retrospectief onderzoek. Het wetenschappelijk onderzoek veranderde met de invoering van schadeloze technieken als echografie en MRI. Hierdoor werd gecontroleerd onderzoek ook in de radiologie mogelijk. Met de fMRI kon Thijssen nu interessant onderzoek doen naar de functies van de hersenschors; met name naar de waarde van MRI voor de preoperatieve planning bij de chirurgie van hersentumoren.

Thijssen was promotor of copromotor bij zeven promoties, dertien keer was hij lid van de promotiecommissie. Hij was (mede)auteur van 120 publicaties en hij hield 122 voordrachten.