Fons Walder

Loopbaan Fons Walder

1956 Nijmegen

In mei 1956 startte Fons Walder zijn neurochirurgische praktijk in het St. Canisius Ziekenhuis te Nijmegen, waar hij een eigen beddenafdeling tot zijn beschikking kreeg. In de herfst van 1956 kreeg hij ook een part-time aanstelling als neurochirurg bij de neurologische afdeling van de neurologisch-psychiatrische kliniek van het pas geopende Academisch Ziekenhuis St. Radboud. Op deze afdeling had hij geen eigen bedden tot zijn beschikking; de operatiekamer lag op de verpleegafdeling neurologie waar de patiënten die hij geopereerd had op bedden van de neurologen lagen.

1963 Nijmegen

Per januari 1963 volgde zijn benoeming tot eerste neurochirurg in de rang van wetenschappelijk Hoofd-ambtenaar A, waarbij de neurochirurgie bleef functioneren als geïntegreerd onderdeel van de klinische neurologie. Pas bij zijn benoeming tot lector in 1969 kreeg Walder een, qua omvang aanvankelijk nog bescheiden, eigen neurochirurgische afdeling. Daarin kwam een aanmerkelijke verbetering met de ingebruikname van het nieuw gebouwde Instituut voor Neurologie en Neurochirurgie in oktober 1974

1970 Nijmegen

Walder zorgde voor een functionele integratie van de neurochirurgische afdelingen van het St. Canisiusziekenhuis en het St. Radboudziekenhuis waarmee in 1970 het Neurochirurgisch Centrum Nijmegen ontstond. Hiervan was hij, als grondlegger, tot aan zijn emeritaat het hoofd. In 1970 kreeg hij ook de opleidingsbevoegdheid voor het specialisme neurochirurgie. Vervolgens leidde hij drie Nederlandse en drie Indonesische artsen op tot neurochirurg. Daarnaast werd een groot aantal neurologen in opleiding tijdens een stage-periode door hem ingewijd in de neurochirurgie.

1977 Nijmegen

Gedurende zeven jaar was Walder de enige neurochirurg in midden oostelijk Nederland. Na het aantreden van een tweede neurochirurg kon hij tijd vrij maken om op het dierenlaboratorium van de Medische Faculteit experimenteel wetenschappelijk onderzoek te doen naar het effect van bevriezing op hersenen en bloedvaten van proefdieren. Dit bracht hem tot de klinische toepassing van de cryochirurgie bij de stereotactische behandeling van de ziekte van Parkinson. En voor het thromboseren van aangeboren pathologische vaatkluwens in de hersenen als die niet door middel van een operatie verwijderd konden worden. In de kliniek ging zijn speciale belangstelling uit naar die aangeboren vaatafwijkingen van de hersenen, de arterio-veneuze malformaties en naar de sacculaire aneurysmata.

Walder was promotor van vijf promovendi. Hij publiceerde ruim 75 artikelen in diverse nationale en internationale medische tijdschriften. Wereldwijd bezocht hij talloze congressen, waar hij dikwijls ook een voordracht hield.