In 1966 werd Eppo van der Kleijn wetenschappelijk ambtenaar bij de medische faculteit in Nijmegen. Zijn hoofdaanstelling was apotheker bij het Radboudumc.
Van der Kleijn is een pionier in de patiëntgerichte benadering van de farmaceutische beroepsuitoefening. In 1971 organiseerde hij in Nijmegen het International Symposium of Clinical Pharmacy. Op deze historische bijeenkomst werd door deskundigen uit binnen- en buitenland de nieuwe rol, met bijbehorende technieken, besproken van de klinische apotheker. Van der Kleijn zette toen de lijnen uit, waarlangs de klinische farmacie in Nederland en Europa zich moest ontwikkelen. Nieuwe, tegenwoordig vertrouwde concepten, zoals formularium en therapieprotocollen, patiënteninformatie en Therapeutic Drug Monitoring (TDM), automatisering en geneesmiddelendatabank, geneesmiddelendistributie en Eenheids Afleverings Verpakking (EAV), verhitten toen de gemoederen.
Ondanks alle weerstand legde de ‘Nijmeegse School’, samen met andere pioniers, de basis voor de huidige positie van de ziekenhuisfarmacie en de farmaceutische patiëntenzorg. De klinische farmacie, gesymboliseerd door de komma, het leesteken dat in Van der Kleijns filosofie de scheiding aangeeft van twee beroepsgroepen, twee werelden, die van arts en apotheker, waarin de klinisch farmaceut de verbindende factor is.
In 1972 ontving Van der Kleijn subsidie van de overheid om, samen met Philips Nederland, toepasbaarheidsonderzoek te doen naar de automatisering van de geneesmiddelenverstrekking in ziekenhuizen. Hiermee werd onder meer de noodzaak van een geneesmiddelendatabank aangetoond. Zo werd Farmodex opgericht, een geautomatiseerde geneesmiddelenindex. Ook ligt zijn concept van Electronic Prescription Processing Option (EPPO) ten grondslag aan het elektronisch voorschrijven dat bij huisartsen werd ingevoerd. Ook buiten Nederland was Van der Kleijn de grote stimulator achter de ontwikkeling van de klinische farmacie.
Van der Kleijn bekleedde in 1983 de bijzondere leerstoel Klinische Farmacie; de eerste leerstoel van die naam aan een medische faculteit in Europa. Hij schreef ongeveer 70 wetenschappelijke artikelen op het gebied van farmacokinetiek, klinische farmacie en epilepsie. Daarnaast was hij redacteur van een aantal boeken op het gebied van klinische farmacie in de serie Progress in Clinical Pharmacy, en op het gebied van epilepsie.
Hij begeleidde 7 promovendi; driemaal als copromotor (1979-1981) en viermaal als promotor (1983-1991).
Welkom bij het Radboudumc waar kunnen wij u mee helpen?
EN
DE
