EN
DE
Over de behandeling
Een meniscusscheur kan bij uitstek met de arthroscopie behandeld worden. Alleen het gescheurde deel wordt gehecht of eventueel verwijderd en het goede deel blijft op z’n plaats. lees meerOver de behandeling
Meniscusoperatie
Een meniscusscheur kan bij uitstek met de arthroscopie behandeld worden. Alleen het gescheurde deel wordt gehecht of eventueel verwijderd en het goede deel blijft op z’n plaats. Dit is beter voor het gewricht, omdat het verwijderen van de gehele meniscus eerder tot slijtage kan leiden. Losse stukjes kraakbeen en bot kunnen ook met de arthroscoop verwijderd worden. Bij een gescheurde kruisband, zal afhankelijk van de ernst van de scheur, besloten worden tot intensieve fysiotherapiebehandeling of een vervolgoperatie om de kruisband te vervangen.De ernst van kraakbeenslijtage is met een kijkoperatie goed te beoordelen. Bij zeer locale kraakbeenschade kan door het opboren van het bot geprobeerd worden om littekenweefsel aan te maken dat lijkt op kraakbeenweefsel. Bij uitgebreidere kraakbeen slijtage zijn soms andere operatieve mogelijkheden nodig.
Diagnose
Het kniegewricht bestaat uit twee botdelen, het scheenbeen en het dijbeen. De beide uiteinden van deze botdelen zijn bedekt met een laagje kraakbeen, zodat de knie soepel beweegt. Tussen het dijbeen en scheenbeen liggen twee half cirkelvormige kraakbeenringen naast elkaar: de binnen- en de buitenmeniscus. Deze zorgen voor de opvang van schokken en stoten en de stabiliteit van de knie.
Via een arthroscopie is het stellen van een diagnose en het eventuele letsel zo mogelijk direct te behandelen. Zo kan een orthopeed meniscusscheuren, kraakbeenletsel, kruisbandscheuren en slijmvliesontstekingen mogelijk direct behandelen. Als het letsel te groot is, kan hij besluiten tot een (grotere) ingreep op een later tijdstip.
Verloop van de operatie
Tijdens de operatie worden er twee of drie sneetjes van ongeveer een centimeter op verschillende plekken in de knie gemaakt. lees meer
Lokale anesthesie Plaatselijke verdoving
Bij lokale anesthesie wordt een klein stukje huid plaatselijk verdoofd, bijvoorbeeld om een wond te hechten. lees meerLokale anesthesie Plaatselijke verdoving
Bij lokale anesthesie wordt een klein stukje huid plaatselijk verdoofd. De plek waar u geopereerd wordt, wordt verdoofd door middel van meerdere prikken (vergelijkbaar met tandarts verdoving). Tijdens de ingreep bent u bij bewustzijn.
Soms wordt deze vorm van anesthesie gecombineerd met sedatie. Om een gedeelte van uw lichaam te verdoven, injecteert de anesthesioloog een verdovend middel rond de zenuwen die op pijn reageren. Meestal zijn de zenuwen die ander gevoel en bewegen mogelijk maken ook tijdelijk uitgeschakeld.
Bijwerkingen
Onvoldoende pijnstilling
Het kan gebeuren dat de verdoving niet voldoende werkt. Als het mogelijk is, krijgt u dan extra verdoving. Helpt dat niet, dan kiest de anesthesioloog samen met u een andere vorm van anesthesie. Bijvoorbeeld extra pijnstillers of algehele anesthesie.
Na de operatie
Het is normaal dat u na de behandeling tintelingen voelt in uw arm of been. Dit komt meestal omdat de verdoving nog niet helemaal is uitgewerkt. Ook kan het zijn dat de zenuw door de verdoving wat geïrriteerd is geraakt.
Toxische reacties
Tijdens of na het aanbrengen van de verdovingsvloeistof kan een deel hiervan in uw bloed terechtkomen. Dit merkt u door een metaalachtige smaak, tintelingen rond de mond, oorsuizen of een onrustig gevoel.
Na de verdoving
Als de verdoving is uitgewerkt krijgt u langzaam weer gevoel terug. Uw wond gaat geleidelijk aan pijn doen. Hiervoor kunt u pijnstillers innemen.
