Ziekte van Ménière

Wat merkt u?

Er zijn verschillende klachten die de ziekte van Ménière kenmerken:

Aanvallen van duizeligheid
Bij de ziekte van Ménière treden vooral in het beginstadium plotseling aanvallen op van draaiduizeligheid met valneiging. Meestal gaan deze aanvallen gepaard met misselijkheid, braken, bleek zien en koud zweet. Deze aanvallen nemen meestal enkele uren in beslag. De meeste mensen gaan naar bed als zo'n aanval optreedt. Sommige aanvallen duren slechts enkele minuten en niet iedereen hoeft over te geven tijdens een aanval. Het is niet te voorspellen of en wanneer zich weer een aanval voordoet.

Slechthorendheid
In aansluiting op de eerste aanval, maar soms later, ontstaat gehoorverlies, aanvankelijk vrijwel altijd eenzijdig. Het gaat om een zogeheten perceptieslechthorendheid. Meestal begint het gehoorverlies in de lage tonen. In de loop van de tijd kan ook het verstaan van spraak minder makkelijk worden. In een enkel geval ontstaat gehoorverlies aan beide oren.

Oorsuizen
Meestal is het oorsuizen het ergst tijdens en vlak na een aanval van duizeligheid. Het geluid in het oor is overigens lang niet altijd suizend van karakter. Het kan ook brommend, dreunend of fluitend zijn. Bovendien lokaliseren sommige mensen het gehoorde lawaai niet in het oor maar in hun hoofd.

Drukgevoel
Een drukgevoel of een vol, verstopt gevoel in het oor gaat vaak vooraf aan een aanval.

Beloop

In het begin staat vooral de angst voor een volgende aanval van duizeligheid op de voorgrond. Later speelt de slechthorendheid een grotere rol, vooral als beide oren aangedaan zijn. In het algemeen wordt het gehoor op den duur slechter. De duizeligheid verdwijnt in de loop der jaren. De ziekte van Ménière komt eigenlijk altijd tot rust, al kan dit geruime tijd duren.