EN
DE
IVF-behandeling
“Ik heb dit steeds als een kans gezien”
Tineke (42) heeft in het Radboudumc een IVF-behandeling gehad met terugplaatsing embryo’s. Ze is inmiddels moeder van een zoon en in verwachting van een tweede kind. lees meer“Ik heb dit steeds als een kans gezien”
Tineke (42) heeft in het Radboudumc een IVF-behandeling gehad met terugplaatsing van (verse en cryo-)embryo’s. Aanvankelijk was er drempelvrees voor het medische circuit om op die manier zwanger te worden. “De knop ging, eenmaal in het circuit, heel snel om. Dit is een prachtige kans.” Ze is inmiddels moeder van een jongetje van bijna anderhalf, en in verwachting van een tweede kind.
1. Waarom heb je gekozen voor een IVF-behandeling?
“Rond mijn 34e kregen mijn man en ik een uitdrukkelijke kinderwens. Er waren tijden dat we er heel actief mee bezig waren, door met zijn tweeën extra op de kalender te letten. Maar ik wilde niet obsessief zijn. Toen ik mijn veertigste naderde, wilde ik duidelijkheid waarom ik niet zwanger raakte. Ik had altijd drempelvrees voor het medische circuit. Ik wilde liever dat het op de natuurlijke, romantische manier zou gaan. Dat ik maar niet zwanger werd, kwam doordat ik 5 jaar daarvoor twee ontstoken eileiders kreeg als gevolg van een cyste. Mijn eileiders bleken, in tegenstelling tot eerdere verwachtingen, zelfs beiden door littekenweefsel helemaal niet meer te functioneren. De kans dat ik natuurlijk zwanger zou raken was daarmee uitgesloten. Er werd daarom IVF geadviseerd.”
2. Hoe ben je bij het Radboudumc terecht gekomen?
“Via het ziekenhuis waar ik de kijkoperatie had gehad, werd ik verwezen naar het Radboudumc voor een IVF-behandeling. Daar vertelde de arts me dat ik door mijn ontstoken eileiders circa 50 procent minder kans op een innesteling zou kunnen hebben. Ze adviseerde mij mijn eileiders weg te laten halen. Dat was wel een domper. Ik moest in het Radboudumc dus eerst nog geopereerd worden voordat de IVF-behandeling kon starten.”
3. Hoe is de behandeling tot nu toe verlopen?
“Toen ik na het weghalen van mijn eileiders weer menstrueerde, kon ik beginnen met de IVF-behandeling. Dat betekende: medicatie innemen en hormonen bij mezelf inspuiten. De hormonale behandeling ging me gelukkig goed af, het spuiten ook. Ik zag het als middel naar een mooi doel. Je kunt bijwerkingen krijgen, maar dat was bij mij niet het geval. Wel had ik een enkele opvlieger, deze nam ik met een glimlach. Mijn artsen – dokter Fleischer en dokter Schleedoorn – hebben altijd heel goed voor me gezorgd, met tijd en aandacht. Naast de medische behandeling is er in het Radboudumc veel aandacht voor de psyche van de vrouw. Ook mijn man voelde zich niet ongemakkelijk bij de behandeling. Voor hem is het natuurlijk ook heel privé. De eerste terugplaatsing van een embryo, 3 dagen na de punctie, bleek al effectief. Toen ging het heel snel en voor de wind. Inmiddels ben ik de gelukkige moeder van een jongen van bijna 1,5 jaar én ik ben nu 34 weken zwanger van ons tweede kindje, na een geslaagde terugplaatsing van een cryo. Dat ik behandeld kon worden om kinderen te krijgen, heb ik steeds gezien als een prachtige kans. Het is geweldig dat die kans ons gegeven is, en dat met een warm team van specialisten!”
“Je waardeert het zo erg dat het gelukt is”
Joyce Middelkamp (27) heeft een IVF-behandeling gehad in het Radboudumc. “Dit voelde voor ons als het laatste station, dus het was heel spannend”, vertelt ze. De IVF sloeg aan. Inmiddels is Joyce zwanger en verwachten zij en haar vriend de komst van een jongetje. lees meer“Je waardeert het zo erg dat het gelukt is”
Joyce Middelkamp (27) heeft een IVF-behandeling gehad in het Radboudumc. “Dit voelde voor ons als het laatste station, dus het was heel spannend”, vertelt ze. De IVF sloeg aan. Inmiddels is Joyce zwanger en verwachten zij en haar vriend de komst van een jongetje.
1. Hoe lang duurde het om zwanger te raken?
“Mijn vriend en ik zijn twee en een half jaar bezig geweest om zwanger te worden. De eerste tien maanden maakte ik me nog geen zorgen. Daarna heb ik HSG-onderzoek (baarmoederfoto) laten doen in het CWZ, maar dat verklaarde niet waarom ik niet zwanger werd. Je verwacht na bijna een jaar “proberen” dat het er toch van moet komen. Maar nee, helaas niet. Om me heen werden vriendinnen wel zwanger. Ik wilde positief blijven, maar dat is best moeilijk.”
2. Hoe ben je bij het Radboudumc terecht gekomen?
“Na anderhalf jaar proberen zwanger te raken, werd ik doorverwezen naar het Radboudumc. Ik heb eerst twee IUI-MOH-behandelingen (vorm van kunstmatige inseminatie gecombineerd met hormonen) gehad. Zonder resultaat. Ik had al die tijd last van pijn in mijn linkerzijde. Ik heb toen een kijkoperatie gehad. Er bleek vocht in mijn eileiders te zitten en een verkleving van de darm aan de baarmoeder. Zou ik daardoor niet zwanger raken? Na de operatie volgden nog twee IUI-MOH-behandelingen, wéér zonder resultaat. Keer op keer raak je teleurgesteld. Toen bleef IVF over. De kans om zwanger te raken is groter, maar deze behandeling is wel heftiger. Veel meer medicatie én de gevreesde eicelpuncties. IVF voelde voor ons als het laatste station. Dus het was heel spannend of het zou aanslaan.”
3. Hoe is de behandeling verlopen?
“In augustus 2018 kreeg ik een eicelpunctie, drie dagen later is de embryo teruggeplaatst. Twee weken daarna kreeg ik de uitslag: ik was zwanger! En weer twee weken later: een kloppend hartje. Ik was helemaal door het dolle heen. De IVF-behandeling heeft niet lang geduurd, het traject ervoor wel. Mijn vriend bleef steeds positief, ik vond dat lastiger. In het Raboudumc hadden de artsen en verpleegkundigen alle tijd voor ons, boden altijd een luisterend oor. Toen we eenmaal het medische circuit ingingen, hebben we dit ook aan familie en vrienden verteld. Zeker als vriendinnen kinderen krijgen, is het fijner om open te zijn dat het bij ons niet vanzelf gaat. Nu waarderen we het zo erg dat het gelukt is. We zijn extra blij en ongelooflijk dankbaar met de komst van ons jongetje.”
