Hyperaldo­steronisme

Behandeling sneltraject bijnierchirurgie

Primair hyperaldosteronisme kunnen we behandelen door de bijnier te verwijderen tijdens een kijkoperatie. Vaak gebeurt deze operatie via de buik, maar in sommige gevallen kunnen we kiezen voor een kijkoperatie via de rug. U kunt zelfs in aanmerking komen voor een sneltraject operatie wanneer u:

• een goedaardig gezwel in slechts één van uw bijnieren heeft dat teveel aldosteron aanmaakt
• u een BMI heeft kleiner dan 35

Neem contact op met uw behandelend arts om na te gaan of de operatie geschikt is voor u. Met onderstaande video kunt u zich voorbereiden op de operatie.
 

De behandeling

U wordt opgenomen op de dag van de operatie. De behandeling gebeurt onder algehele narcose. Tijdens de operatie ligt u ongeveer een uur op uw buik. De chirurg opereert via uw rugzijde. Dit heeft veel voordelen omdat uw buikvlies zo niet wordt beschadigd. Hierdoor heeft u weinig pijn na de operatie en kunt u 4 uur na de operatie rustig in beweging komen. Ook kunt u dezelfde avond douchen en meestal de volgende dag al naar huis.

Herstel na de operatie

Thuis meet u uw bloeddruk met de eigen bloeddrukmeter of de bloeddrukmeter die u meekrijgt bij uw ontslag. Deze gegevens vult u zelf in via MijnRadboud of worden via een app automatisch aan ons doorgestuurd in het geval dat u een bloeddrukmeter heeft meegekregen , zodat wij uw herstel in de gaten kunnen houden.
 
2 weken na de operatie heeft u een controleafspraak op de polikliniek Interne geneeskunde. De verpleegkundig specialist controleert uw herstel en eventuele chirurgische complicaties. U hoeft niet meer apart terug te komen bij de chirurg. Neemt u de uitgeleende meetapparatuur mee naar deze afspraak op de polikliniek?

Vragenlijsten

U ontvangt in sommige gevallen ook vragenlijsten van ons. Via die vragenlijsten controleren we of u goed hersteld bent en of u tevreden bent over de behandeling. Wilt u de eventuele vragenlijsten 6 weken na de operatie terugsturen in de retourenvelop?

Vier vragen aan Laura Jonker

Twintig jaar lang was Laura Jonker (37) doorlopend moe. Tot in 2016 de ziekte van Conn bij haar werd vastgesteld en haar bijnier werd verwijderd. ‘Mama heeft weer power’, zeggen haar kinderen nu, ze is fitter dan ooit tevoren.

1 Met wat voor moeilijkheden kampte je voor de diagnose?

‘Al sinds mijn zeventiende kampte ik met doorlopende moeheid en spierpijn. De dokters konden geen verklaring vinden: “Leer er maar mee leven.” Toch ben ik een gezin gestart, al was ik echt héél veel moe.  Moest ’s middags altijd slapen. Bij een dagje uit: altijd tussendoor op een bankje zitten. Feestjes zaten er ook niet in. Je raakt ermee vergroeid. 

2 Hoe is de diagnose uiteindelijk gesteld?

Toch wilde ik de oorzaak boven tafel krijgen. In het ziekenhuis in Enschede zag een nefroloog dat mijn kaliumwaarde te laag was en werd de diagnose gesteld: ik bleek de ziekte van Conn te hebben. Bij veel patiënten is sprake van een te hoge bloeddruk. Maar daar had ik geen last van. Daarom is de diagnose zo laat gesteld.’

3 Hoe ben je bij het Radboudumc terecht gekomen?

‘Bij de ziekte van Conn is er een verstoring in je bijnieren. Vanuit Enschede ben ik doorverwezen naar het Radboudumc. Uit een “sampling” bleek dat er in een van mijn bijnieren 46 keer te veel aldosteron als normaal werd aangemaakt, buitensporig hoog. Deze bijnier moest verwijderd worden. Ik heb gekozen voor het Radboudumc, dat gespecialiseerd is in bijnieroperaties. Vanwege mijn geloofsovertuiging aanvaard ik geen bloedtransfusie. Het risico op bloedingen is minder groot als je weet dat de arts heel vaak deze operatie heeft gedaan.’
 

4 Hoe ziet je leven na de behandeling eruit?

‘De operatie, afgelopen oktober, is goed verlopen. Mijn leven is sindsdien compleet veranderd. Ik heb geen kaliumtekort meer, geen spierzwakte. Mijn conditie was zo achteruitgegaan dat ik vóór de operatie nog geen kwartier kon lopen, nu kan ik zelfs weer sporten. Ik heb altijd in mijn leven een rotsblok gedragen, dat me lichamelijk neergedrukt heeft, en ook geestelijk veel van me vroeg. En van mijn gezin. Maar dat is voorbij, ik heb weer energie om leuke dingen te doen en ik voel me nu fitter dan ooit.’