Parkinson & Hobby's

Motorrijden

Marcel vertelt:

Tot tien jaar geleden heb ik motor gereden. Omdat ik heel weinig tijd had, werken werken en werken, heb ik mijn motor verkocht. Omdat ik na de diagnose parkinson wilde weten of ik nog verantwoord auto kon rijden, heb ik mij in 2018 gemeld bij het CBR voor het afleggen van een rijtest. Op de dag van de rijtest vroeg de man van het CBR wat ik met het motorrijbewijs wilde doen, hij vertelde toen dat de meeste mensen in mijn situatie het motorrijbewijs lieten vervallen. Ik vertelde deze man dat ik niet zoals iedereen was en dat ik het motorrijbewijs wilde behouden. Hij zei toen dat ik dan wel ook een rijtest voor de motor moest afleggen. Zo gezegd zo gedaan, in april 2019 heb ik de motorrijtest aangevraagd. Omdat het nogal druk was bij het CBR moest ik wel enige tijd wachten.
 
Ik had dus tien jaar geen motor meer gereden en wilde voor mezelf weten hoe het zou zijn om met parkinson motor te rijden, dus ik heb in de tijd dat ik moest wachten zeven rijlessen genomen. Het was in één woord geweldig om weer motor te rijden. Het motorrijden ging goed. Er was in die tien jaar tijd wel veel veranderd qua rijden, maar het motorgevoel was weer helemaal terug.
 
Intussen kreeg ik van het CBR bericht dat ik de rijtest moest afleggen. Ik was uiteraard wel zenuwachtig, maar dat was zo voorbij want de man van het CBR was dezelfde man die de autorijtest had afgelegd. Hij vond het geweldig dat ik die rijtest voor de motor ging doen. De rijtest zou een uur duren, maar na 15 minuten waren we alweer terug, de man van het CBR stapte uit de auto, stak de duim naame op en zei goed gereden.
 
Een dag later zaterdag heb ik maar meteen een motor gekocht. Even later kreeg ik mijn rijbewijs en sindsdien rij ik als het goed weer is heerlijk rond op mijn motor. Ik geniet elke keer weer en zolang ik het nog kan en verantwoord is, blijf ik lekker toeren op mijn motor. Dit neemt mij niemand meer af en als het niet meer gaat kan ik terugkijken op een heerlijke tijd en hoef ik mezelf niet af te vragen had ik maar... 
 
Het is heel belangrijk te blijven genieten en kleine of grote dingen te blijven doen zolang het nog kan.

Schilderen 1

Anne vertelt:

Ik heb sinds 2012 parkinson en heb mij vol overgave gestort op het schilderen. Na jaren fulltime als leerkracht gewerkt te hebben en weinig vrije tijd te hebben gehad, kan ik me me nu uitleven op het doek. Dit is míjn manier om deze ongrijpbare ziekte te accepteren. Naast twee exposities en een derde in aantocht brengt het mij ook veel op het sociale vlak. Hieronder een aantal voorbeelden van mijn werk:

    

 

Mountainbiken

Rob vertelt: 

Mijn hobby is mountainbiken. Dat is best lastig voor mensen met parkinson, omdat je snel moet reageren. Het doet mij ontzettend goed. Het is goed voor mijn reactievermogen én voor mijn conditie.

Haken

Saskia vertelt: 

Voor m’n diagnose was ik al creatief, maar dat is steeds meer en meer geworden. Door meer tijd of door de medicatie? Wie het weet mag het zeggen. Wat ik wel weet is dat haken mij helpt om de tremor in mijn arm te beheersen. En dat het enorm ontspant. Ondertussen ben ik er zelfs aan verslaafd. Maar ook naaien, knutselen, tuinieren en schilderen in en om huis maken dat de dagen eigenlijk te kort zijn en ik al jaren goed functioneer. 

Hieronder een kleine impressie:

 

Naaimachine museum

Dréeke vertelt:

Ik heb een verzameling van naaimachines in mijn kleine museum staan. Hier geef ik een rondleiding en vertel de ontwikkeling en de geschiedenis van de naaimachine. Mijn verhaal is ongeveer één tot anderhalf uur. Ondanks mijn parkinson gaat dit nog steeds heel goed en ik vind het ook leuk om te doen.

Klik hier om een folder van het museum te bekijken

Bekijk hieronder een video van het museum:

Epistyle

Annie vertelt: 

Enkele jaren geleden ben ik met een vriendin begonnen met sieraden maken. Met deze sieraden hebben wij op enkele kunstmarkten gestaan. Op een gegeven moment was bij ons beiden de inspiratie weg. Zoekend op Pinterest kwam ik in aanraking met de figuurtjes van Epistyle. Deze figuurtjes worden gemaakt van papierdraad en designpapier. Ik werd hierdoor geïnspireerd en ben begonnen met het maken van eenvoudige figuurtjes die tot mijn verbeelding spraken en al werkende werd ik steeds enthousiaster. Door het papierdraad figuurtje te plaatsen op een sokkel, kan ik spelen met de uitbeelding in vorm. Ik vond het tijd worden om mijn hobby aan anderen te laten zien en te horen of men net zo enthousiast was als ikzelf; ik heb ook nu op enkele kunstmarkten gestaan met mijn creaties.

Zie hieronder hoe de figuurtjes eruit zien: 

 

Dansen

Sabine vertelt:

Dansen is mijn lust en leven! Ik doe het al sinds mijn vroege jeugd: Jazzdans, modern, primitief, hip hop, klassiek, ballroom…

In 1990 ben ik afgestudeerd als Oefentherapeut Cesar, en heb met veel plezier gewerkt in mijn eigen praktijk, eerst in Nijverdal en later in Rijssen. De laatste jaren heb ik de praktijk aan huis gehad en heb ik mij gericht op slaapoefentherapie.

In al die jaren heb ik geoefend met vele mensen (waaronder ook kinderen) met velerlei klachten. Van rugpijn tot hyperventilatie, van pijnlijke handen tot hoofdpijn. En natuurlijk ook mensen met parkinson en reuma…

Kortom; bewegen hoort bij mij, net als mensen enthousiast maken dóór en vóór bewegen!

Ook voor mij gaat bewegen niet altijd even makkelijk…. Ik leef zelf met parkinson, daarom kan ik goed invoelen wat dat met je lichaam en je zijn doet.

Door de diagnose ben ik gaan zoeken naar een manier van omgaan met dat soms ongemakkelijke lichaam. Ik ben opleidingen en trainingen gaan volgen bij Dance for Health (voorheen Rotterdam), David Leventhal van Dance for PD (New York), Danielle Teale (Londen) en Andrew Greenwood van Switch2move (Amsterdam). Ook volg ik regelmatig inspiratielessen bij Annemarie Labinjo van Scapino Ballet Rotterdam en heb ik meegedanst in een les van Pamela Quinn, PD movementlab (New York). Zij is een inspirerend voorbeeld voor mij. Zij leeft ruim 20 jaar met parkinson en geeft nog steeds beweeg- en dansles!

‘Bewegen is een must, maar dansend bewegen is genieten :)’

Zelf heb ik ook een dansschool voor mensen met een bewegingsbeperking door parkinson, reuma, MS of andere chronische aandoeningen. Door de coronaperiode is het nu ook mogelijk om online mee te doen aan dans- en beweeglessen! Meer informatie over mijn dansschool vindt u op: www.beweegendans.nl. 

Schilderen 2

Ria vertelt:

Na ruim 40 jaar te hebben gewerkt kreeg ik drie jaar geleden de diagnose parkinson. Na een heftige tijd kwam er ruimte voor iets nieuws. Nu ik niet meer werk ben ik een cursus olieverfschilderen gaan volgen. En die afleiding is geweldig om te doen. De focus ligt niet meer op je ziek zijn, maar op iets moois... en ik heb talent! Ik leer de schildermethodes van de oude meesters, inmiddels heb ik al een aantal "doeken" klaar! Ik noem mijn talent "parkunstson". Kunst vanuit ruimte die is ontstaan na ziekte. Een positieve ontwikkeling en het blijkt dat je meer kan dan je denkt.

Hieronder vindt u een aantal voorbeelden van mijn werk:

Schrijven

Peter vertelt:

Sinds ik parkinson heb, ben ik boeken gaan schrijven. Deze (na)zomer komt nummer 7 uit (sinds 2014 diagnose en in 2016 verscheen eerste boek). Daarnaast ben ik met een treinbaan begonnen (zie de foto hieronder). Lukt niet altijd, maar wel leuk en ontspannen!

Meer informatie over één van Peters boeken vindt u hier of op zijn website www.jong-en-parkinson.nl. 

Sporten

Floor vertelt: 

Ik heb niet zo zeer een bijzondere hobby, maar er is wel een wereld voor mij opengegaan sinds ik weet dat ik de ziekte van Parkinson heb. Ik doe veel aan sport (golf, tennis, sportschool, fietsen), maar door parkinson ben ik nieuwe sporten aan het uitproberen (boksen, dansen). Ik verdiep mij met veel plezier in allerlei aanvullende medicijnen (ik zit in de WAT commissie) en maak me druk in een parkinsoncafé om daar goede sprekers te vinden. Ik zit nu in het bestuur! Ik doe mee aan het wetenschappelijk onderzoek de Parkinson Op Maat-studie en ik heb een leuke cursus gevolgd: houd je aandacht erbij (van de Parkinson Vereniging). Kortom: er is heel veel rond parkinson te doen!

Voor meer informatie over sporten met parkinson kunt u terecht op de website van de Parkinson Vereniging: www.parkinson-vereniging.nl/beweeggroepen. 

Italië

Hans vertelt:

Mijn vrouw en ik houden van Italia! In al zijn facetten, kleuren en geuren. We eten elke avond authentiek Italiaans en op de juiste Italiaanse tijden, zo rond 20:00. Koken doen we al jaren samen, met een goed glas wijn erbij, Italiaanse muziek op en het aller belangrijkste: de liefde!
 
Kijk voor meer informatie over mijn passie op: www.parkinsonenverkeersdeelnemer.com/o-nu-kijk-je-toch-leuk-en-welkom/  
 

Ronnie Gardiner Methode (RGM)

Will vertelt:

Ik heb veel plezier (en dat is van de laatste tijd) in de RGM methode. Dat is de drummer Ronnie Gardiner die voor parkinsonpatiënten een muziekstijl heeft uitgedacht met symbolen, wat heel goed is voor je coördinatie en hersenen.

Meer informatie over de RGM methode vindt u op: www.rgm-nederland.nl. 

Fotografie

Will vertelt: 

Ondanks mijn leeftijd en dat ik geen naaste familie heb, kan ik mij prima vermaken met mijn hobby's. Wat ik zoal doe?

• Muziekale bewegingstherapie (van ergotherapeut Ingrid Zalme)
• De RGM methode
• Houtsnijden
• Zingen in een parkinsonkoor

Maar waar ik wel dagelijks mee bezig ben is fotograferen. Vooral nu ik het de laatste acnderhalf jaar heb aangedurfd om met een smartphone te fotograferen. Ik heb hierin geen les gehad, maar het zelf ontwikkeld. Ik fotografeer iedere dag iets moois. Bijvoorbeeld de pimpelmezen in mijn vogelhuisje, de bloemen die ik gekregen heb, de bomen en de lucht die altijd weer mooi zijn, en vooral de ondergaande zon. Waar nodig maak ik video's.

Op deze wijze heb ik eerlijk gezegd nauwelijks last van de coronaperikelen. Ik houd mij op afstand van velen, maar door mijn hobbies kom ik de dag wel leuk door.

Hieronder ziet u een aantal door mij gemaakte foto's:

Tuinieren

Henk vertelt: 

Met heel veel liefde en passie werk ik in mijn volkstuin voor groenten en fruit. Ik heb dan geen last van parkinson (alleen in rustmomenten komen de tremors). 

Dit is een van de twintig fruitbomen uit onze tuin:


Dit is de groentetuin, buiten:


Dit zijn de groentes uit de kas:


Dit geeft een indruk van hoe ik met mijn hobby omga met een beetje ondersteuning van mijn vrouw. Samen doen we dit al 40 jaar met veel plezier. Op dit moment doe ik (vanwege het coronavirus) helaas niet aan sport. Normaal gesproken sport ik twee uur per week bij de fysiotherapeut. Op dit moment gaan mijn vrouw en ik daarom samen een stuk wandelen in het park voor de deur langs het IJsselmeer. En natuurlijk is tuinieren ook goed voor lichaam en geest. Dit licht ik hieronder nog wat uitgebreider toe. 

Voor lichaam en geest
Het is bekend dat tuinieren een gezonde bezigheid is voor lichaam en geest. Bijna iedere spier wordt bij tuinieren aangesproken. Het gaat om lopen, bukken, spitten, duwen, tillen, hurken en ga zo maar door. Bovendien kan worden gewerkt in bijna elk gewenst tempo. Dat betekent dat deze hobby nog op hoge leeftijd kan worden uitgeoefend. Het is niet voor niks dat bezig zijn in de tuin in de geestelijke gezondheidszorg wordt gezien als een middel tegen stress.

Ieder hobby kost geld, moeite en tijd. Bij het beheren van een volkstuin is dat niet anders. Hoewel seizoensgebonden producten ook tegen een aardige prijs in de winkelschappen liggen, het loont toch de moeite om zelf te kweken. De grondsoort is vaak bepalend voor de keuze van gewassen en de bewerking. Kleigrond is meestal lastig te bewerken, kleigrond moet als het kan voor de winter gespit worden, om in het voorjaar goed losgemaakt worden. Veengrond wordt in het voorjaar bewerkt en losgetrokken. Zandgrond is het meest aantrekkelijk, mits deze grond ook rijk is aan humus.

Het is altijd verstandig om een teeltplan te maken, daarvoor is millimeterpapier handig, om het in vakken te delen. Waar komt de voorjaarsgroente, zoals spinazie, peulen, bietjes, radijsjes, tuinbonen, en dan de iets laatkomers zoals boerenkool, andijvie, sperziebonen, wortels, uien, aardbeien, enz.. En vergeet de mogelijkheden tot het invriezen van de zomergroenten ook niet, al deze oogstresultaten zijn te danken aan vakkennis en doorzettingsvermogen. 

Om een tuin te onderhouden, is enige discipline vereist. Soms begint men enthousiast op een aantal mooie dagen in de lente, maar in de loop van het seizoen daalt de animo om in de tuin te werken. Juist dan willen de gewassen explosief groeien. Het is echt nodig om in de zomertijd minstens een of twee keer per week te werken in de tuin.

Tuinieren is soms een verrijking en een onvoorspelbare bezigheid. Maar de resultaten zullen fantastisch zijn als je maar discipline toont. Het hebben van een volkstuin geeft een extra dimensie aan je leven! 

Zingen

Will vertelt:

Ik zit op een parkinsonkoor genaamd De Parkieten in Huizen. We hebben een aardige dirigent P. Rieken, die heel fijn met ons bezig is. Op het moment ligt de boel stil, maar hij stuurt ons iedere week één lied met muzikale begeleiding.

Meer informatie over parkinsonkoren vindt u op: www.parkinson-vereniging.nl/koren. Op deze pagina van de Parkinson Vereniging kunt u ook een koor zoeken bij u in de buurt. 

Houtsnijden

Will vertelt:

Waar ik veel plezier in heb is houtsnijden. Dat doe ik op een clubje om de 14 dagen één middag. Hieronder ziet u een aantal door mij gemaakte houtsnijwerken.



 

Creatief bezig zijn

Eva vertelt:

Ik heb acht jaar parkinson. Ik heb enkele jaren geen hobby’s kunnen doen. Daarvoor was ik veel bezig met beeldhouwen, tekenen en schilderen, naaien, spinnen, breien. Maar door de parkinson beefde ik en kon ik geen naald of hamer of steekbeitel meer vasthouden. Het werd te gevaarlijk. Ook geestelijk kon ik het niet meer. Ik heb moeite met onthouden en bijvoorbeeld het bedenken van een patroon of kookrecepten lezen.

Tot 2015. Toen bezocht een weverij in Schotland. Daar hadden ze prachtige baretten. Toen is het in mij gaan borrelen. Thuisgekomen werd er een ontwerp gemaakt voor een baret. Mijn man heeft een mooie sjaal en baret voor mij geweven en het boordje zou ik dan breien. Ik heb het vele keren uit moeten halen. Het was rode dunne wol op naalden 1,5. Dat is heel dun. Maar ik hield vol en het is een mooie baret met pompoen geworden. Daarna is de hobbytijd doorgebroken. Ik doe weer wat ik vroeger deed en sommige hobby's meer.

Ik schrijf het kort op, maar het gaat in de praktijk langzaam en het kost mij veel energie en eindeloos geduld. Ik doe aan: beeldhouwen, schilderen en tekenen, naaien, spinnen en breien. Verder ben ik weer mandoline en ukelele gaan spelen. Dat doe ik nu een paar keer in de week. Puur voor mijn plezier. Ook dat was een oude liefde die niet veel geworden is, maar ik heb het weer op gepakt voor de beweging in mijn handen. Je moet bij het spelen van de mandoline ook meerdere dingen tegelijk doen. Verder typ ik nog met meerdere vingers (tien is te veel).

Hieronder vindt u per hobby nog wat foto's:

Schilderen: Ik doe dat met acrylverf; watervermengbare olieverf of aquarel. 

  
Muziek: In mijn tienerjaren heb ik banjo gespeeld. Nu speel ik af en toe mandoline of ukelele.


Breien: De wol wordt door mij gesponnen op een elektrisch spinapparaat. Het vest op de foto is gebreid met grijze krullende wol van een Zweeds schaap. Ik heb daarvoor rondbreinaalden gebruikt en tegen de algemene methode in bij de hals begonnen. Ik moest het hele patroon aanpassen. Dat was een grote klus. 

                                                                 
Hieronder een foto van de sjaal en muts die mijn man voor mij geweven heeft. Het rode boordje is door mij gebreid en het was een reuze werk voor mij. 


Wedstrijden en exposities. Ik doe regelmatig mee aan een wedstrijd. In 2019 eindigde ik met het schilderij Klaprozen op de zesde plaats. 

 
Beeldhouwen is ook een techniek die ik graag doe. In steen en in hout. In 2005 heb ik achter ons huis een atelier laten bouwen. Daar heb ik veel plezier van. Ik exposeer regelmatig in mijn woonplaats. Ik ben ook lid van de kunstkring daar. Het beeldhouwen in steen doe ik bij kunstenaar Gerrit Peele en het beeldhouwen in hout in eigen atelier nadat ik enkele lessen had gevolgd.